Wstęp

Oto juz druga dzial Waszego podręcznika do Historii Magii. Tym razem o wiele
więcej nauki, ale przecież oto jest ten podręcznik ;);) Od Ludów Starożytnych po
Żad Magiczny, czyli wszystko co powinniście wiedzieć na tym etapie szkoły^^
Życzę miłego czytania XD

_________________________________________________________
Ludy Starozytne cz.1

Starożytny Egipt
Dolina Nilu w 3000 roku p.n.e. była tarliskiem magii. Żadna starożytna cywilizacja nie
była tak przepełniona zainteresowaniem zmarłymi i życiem pozagrobowym. Najbardziej wiarygodne
źródła podaja, ze początków magii należy poszukiwać w Egipcie, pierwsze zaklęcie, pierwsi magowie... Wszystko to wywodzi sie ze
starożytnego Egiptu. Z hieroglifów, których Egipcjanie używali jako pisma wynika, ze egipska magia i religia
były blisko ze sobą związane. Bogowie egipscy, w przeciwieństwie do tych z innych kultur, powierzyli
ludzkości wiedze magiczna. (Dla porównania: wg greckiej mitologii tytan Prometeusz - jego
imię oznacza "przewidujący" - musiał oszukać bogów, aby zdobyć dla ludzi ogień, symbol
życia i wiedzy!). Wg egipskich wieżę magia została stworzona w postaci boga
Hecka tuz po stworzeniu świata. Imię Hecka stało sie słowem oznaczającym "magie".
Słowo to zostało przejęte przez Greków, którzy nadali mu grecka pisownie i
wymowę. Tak powstało słowo magia, od którego wywodzi sie słowo używane obecnie w
większości języków europejskich. Hot, najwyższy wladcadomu życia i pierwszy wtajemniczony
był bogiem lecznictwa - które w starożytnych kulturach było zawsze powiązane z czarodziejstwem - a
także astronomii i matematyki. Przedstawiano go często z piórem i twierdzono, ze jest autorem tajemniczych
ksiąg odsłaniających sekrety alchemii i wiedzy o wszechświecie. Podobno jedna z tych
ksiąg została zapieczętowana w złotej szkatule i umieszczona ukrytej świątyni. Ponadto
Hot był również opiekunem Boskiego Pisma, jak nazywano hieroglify. Egipcjanie
głęboko wierzyli w skuteczność czarów i zaklęć. Czasami wymawiano magiczne
formuły nad woskowa albo gliniana figurka osoby lub rzeczy, która chciano
zaczarować. Zaklęcia te były zazwyczaj używane do leczenia, ale znane SA tez mniej godne
naśladowania sposoby ich wykorzystywania. Pewien czarodziej, Weba-aner, miął podobno
przemienić w sadzie figurkę krokodyla w żywe zwierze. Groźna bestia zabiła
obrońcę królowej-cudzoloznicy, po czym została z powrotem zamieniona w figurkę. Inny kaplan-czarownik "władał" wszystkimi królami za
pomocą swych "magicznych mocy". Topił makiety swoich statków, powodując w ten sposób zatopienie prawdziwych flot. Egipska magia
była jednak bardziej związana z osobista świętością niz. doczesnymi bogactwami. Wg tekstu
źródłowego, "ten, kto jest Kaplanem żywych... spełnia swoje zadania, nie
oczekując w zamian nagrody. Taki nauczyciel żyje prawdziwie pobożnym życiem." Z Egiptu wywodzi sie
także skarabeusz, Zuk, którego zarówno uczniowie Akademii Magii jak i ich Absolwenci
znają bardzo dobrze (gdyż SA używane przy produkcji eliksirów). Skarabeusze (w Polsce nazywane
poświętnikami) zbierają i toczą kule nawozu, w których składają jaja. W
starożytnym Egipcie to toczenie kul uznawane było za symbol ruchu Słońca, które toczy po niebie bóg-skarabeusz Chepri.
Później skarabeusze stały sie również symbolem nieśmiertelności. Rzeźbione w
kształcie skarabeuszy amulety kładziono na sercu mumii, aby przygotować je do drogi w
zaświaty. Do dziś skarabeusze SA popularnym motywem w jubilerstwie. Wiedza magiczna z
upływem czasu została zamknięta za wrotami świątyni. To kapłani znali magie snu,
hipnozę, jasnowidzenie, halucynacje, tworzyli amulety. Dlatego było to grupa bardzo szanowano w
społeczeństwie egipskim i stojąca prawie na równi z faraonem. W niektórych sprawach król nawet nie
mógł decydować bez pomocy Kaplana [głównie boga Mona]. Zaklęcie wywołujące
śmierć: Na czerwonych naczyniach lub figurkach z wosku przedstawiających jeńców wypisywano
wśród innych formuł magicznych życzenie "Niech umrze (imię)." Naczynie rozbijano, a figurki
nakłuwano szpilami i wsadzano do trumien. Los wrogabyl przesadzony. Egipcjanie znali
również zaklęcia zapalające ścianę, podpalające ogień, a także rozwinęli astronomie. To
właśnie Egipcjanie odkryli wiele magicznych stworzę. Niestety, nie wszystkie ocalalydo
dziś. Na przykład skarabeusz, który przez mugoli był często utożsamiany z pospolitym
Zukiem gnojakiem. AISSUASI - czarodzieje egipscy


Mezopotamia
Równolegle do magii egipskiej rozwinęła sie także ta z równiny miedzy Tygrysem i Eufratem. W Mezopotamii
rozegrała sie jedna z wielu bitew dobra ze złem, A z Pasu. A potężnym zaklęciem ostatecznie
unicestwił swojego nieprzyjaciela. To właśnie tam potężny Marzuk zniszczył i storzyl swoja
szatę na nowo zaklęciami, gdyż chciał udowodnić swoja wartość. W Mezopotamii
często występowały opętania. Dlatego bardzo rozwinięta gałęzią magii były
zaklęcia egzorcystyczne. Opętanie objawiało sie często cielesna choroba, która
wyleczyć potrafił jedynie szanowany mag-egzorcysta. Co do wróżb... "Gdy aureola otacza
księżyc, a Mars znajduje sie wewnątrz niedojdzie do pomoru bydła - [miasto] Ab
baru straci na znaczeniu" - mówi wróżba z babilońskiej tabliczki. Jak wiec widać
wróżbiarstwo związane było głównie z astrologia. Inna popularna metoda przewidywania
przyszłości było odczytywanie przyszłości z organów wewnętrznych. Hepatoskopia to
określenie używane dla określenia wróżenia z wygładu wątroby. Dlaczego z wątroby a nie np. z serca?
Ponieważ jest to organ wytrzymalszy i bardziej intrygujący niz. inne. Oczywiście nie trzeba
było wycinać sobie wątroby ;). Wróżyło sie organu ofiarnego zwierzęcia, zwykle owcy. Hepatoskopia
wymagała lat nauki. Specjalistyczne tekstyzostaly zapisane pismem klinowym.


Persowie
Uważa sie, ze wysoka magia narodziła sie w Persji, a pierwszymi magami byli
kapłani Zaratustry, hoc nie ma tu pewnych danych. Bywało, ze tych Kaplanów,
mędrców wiązano z przedstawionymi przez św.. Mateusza magami, którzy, kierując sie
jakąś tajemnicza gwiazda, mieli przybyć ze Wschodu do małego Jezusa. Dziś w dalszym
ciągu toczy sie debata, kim mogli być ci magowie. Według współczesnej wiedzy o Ewangelii jest to midrasz, czyli pewna
opowieść, obrazowo ilustrująca to, co św.. Łukasz wyraził w sposób bardziej abstrakcyjny
słowami Symeona: Moje oczy ujrzały (...) światło na oświecenie pogan (Kl. 2, 30-32). Magowie ci
reprezentują wiec rozmaitych mędrców, którzy przybyli złożyć pokłon Chrystusowi. Natomiast mag w
starożytnej Persji zajmował sie równocześnie magia i astrologia. Kapłani ci zajmowali sie
objaśnianiem słów i prorokowaniem, zaś w czasie ceremonii ofiarniczych śpiewali
pieśni o narodzinach bogów. Wiedza oraz umiejętności kleru perskiego określane
były mianem 'magii' (magia) Z Persja kojarzy sie na pewno Zoroaster, in. Zaratustra, który jako jeden
pierwszy odkrył historie Równowagi. Tej historii jednak nie będziemy tu
przytaczać, gdyż nie może ona zostać spisana w całości. Jest znana tylko bardzo nielicznym magom.


Angakokowie
W mitologii eskimoskiej czarownicy posiadający wiedze tajemna, dzięki której
potrafią przebłagać groźne niezbadane moce, a nawet im rozkazywać. Odbywali rytualne
podróże na dno morskie i planety w celu zaskarbienia swojej społeczności łask i dobrodziejstw ducha przyrody
Żydzi BAAL HEM (Pan Imienia) - w tradycji żydowskiej ten, kto poznał właściwe
imię Boga, posiadał wielka tajemnice: mógł wypowiadać je jako zaklęcie i niczym sam Stwórca,
ożywić martwa materie


Mongolia Beki
W tradycji mongolskiej astrolog i wróżbita, opiekun kultu

Czojdzin
W Mongolii lama - wróżbita, medium ekstatyczne, któremu podczas seansu duchy
opiekuńcze przekazują wiedze oraz informują o mających nastąpić wydarzeniach


Polska Charakternik
W dawnych wierzeniach polskich czarnoksiężnik posługujący sie charakterami, czyli znakami magicznymi,
najczęściej w celach zloczynnych

Majowie Chlam

Kaplan starożytnych Majów, opiekun kultu


Curacao
Czarownik puszczańskich plemion w Ameryce Południowej. Gromadzi tradycyjna wiedze Indian, zajmuje sie wieszczeniem, kontroluje tajemne
siły przyrody, unicestwia wrogich swojemu ludowi czarowników
_______________________________________________________________

Ludy Starożytne cz.2

Cyganie Czowala
W wierzeniach Cyganów węgierskich szamanka - opiekunka kultu, wróżbitka i znachorka PIERWSZE
SZKOŁY MAGICZNE Wielkim przełomem w dziejach czarodziejstwa było powstanie pierwszej
szkoły, w której nauczano magii. Powstała ona w XXXII w.p.n.e. W starożytnej Grecji, a
dokładniej w pobliżu Sparty. Nauczano tam eliksirów, zaklęć i transmutacji.
Szkoła ta nosiła nazwę ?watowej Szkoły Sztuk Magicznych i przez wiele setek lat
była jedyna taka instytucja. Dopiero w VII w.p.n.e. Powstała nowa szkoła - Cielenterre, na terenie obecnej Francji. Niestety
istniała tylko przez 52 lata, bo rozpętała sie wielka wojna miedzy jugolami a czarodziejami.
Zamknięto Do końca starozytno?ci panował pokój miedzy magicznymi i niemagicznymi.

Aborygeni
c magia opierała sie na wierze w istnienie jednorodnej, potężnej siły
wypełniającej cały wszechświat. Energie ta zwali 'mana'. Tworzyli różne magiczne przedmioty, które
gromadziły ta energie. W tej kulturze istniało tabu, którego przestrzeganie
zabezpieczało przed utrata many. Pojecie tabu zostało przejęte przez mugoli i
często dziś jest blednie stosowane. Do najważniejszych tabu u aborygenów
należały zakazy: kazirodztwa, zabójstwa, zjadania nieczystych potraw, dotykania nieczystych ludzi i przedmiotów.

Hetyci
Celem obrzędów magicznych u Hetytów było poznawanie rzeczywistosci i pozyskanie
możliwości jej modyfikowania. Magie stosowano np. w przypadku ciężkiej choroby.
Ważna role w tego rodzaju magii odgrywała tzw. starucha, czyli doświadczona kobieta.
Ważna role odgrywały słowa. Hetyci znali zarówno magie biała, jak i czarna, szkodliwa. Znaczna
cześć tekstów magicznych stanowią notatki wróżbiarzy.

Tybet
Calkowiecie odmienny rodzaj magii. W tej książce nie zostanie poruszony. Tu
rozwinął sie animizm. Duchy występują na całym świecie, ale tu podzielono je na 3 kategorie: duchy przodków, duchy
miejsca i duchy przyrody. Duchy były ściśle związane z magia birmańska.


Aztekowie
Ten lud z Meksyku wróżył z wnętrzności pelikana [hepatoskopia]. ODKI Było to
plemię z Mniejszych Wysp Duda w Indonezji, które róniez wróżyło z wnętrzności kurczaka.



Talia
Ludy italskie poddawały sie częstym praktykom oczyszczającym. Stworzyli również wiele
zaklęć i amuletów. Wróżyli również z lotu ptaków.


Grecja
Autorzy wielu zaklęć i przedmiotów magicznych, często przechodzących w posiadanie mugoli. Nie
szczędzili również różnego rodzaju klątw. Popularna w starożytnej Grecji była hepatoskopia. Platon "nadal
osobowość" żywiołom, tzn. odkrył ich potencjał i związki. Zajmował sie również astrologia, jako odzwierciedleniem
życia ziemskiego. Tu odkryto pierwsze właściwości planet i tworzono horoskopy. "Tetrabiblos" ("cztery
księgi") Klaudiusza Ptolemeusza z Aleksandrii było "biblia" astrologii. Ptolemeusz
żył ok.85-115 n.e. Grecy humorom ciała przydzielili metale, zioła, części ciała, pojedyncze
narządy, rodzaje wydzielin, a potem przypisywali planetom. W Grecji najprawdopodobniej
także powstała różdżka. Istanial róniezrytual "przyszpilania" wroga. [patrz EGIPT] Starozytni Grecy slyneli
również z licznych wyroczni. Jedna z najsłynniejszych znajdowała sie w Delfach. Do Grecji magie orientalna
przyniósł Ostanes towarzyszący perskiemu królowi Kserksesowi w wyprawie wojennej przeciw Grekom w 480 r.p.n.e. Patronka praktyk magicznych w Grecji
była tajemnicza Hekate - bogini zmarłych i upiorów, mistrzyni czarów, opiekunka czarownic. Wierzono ze
nocą odbywa ona powietrzne jazdy razem z orszakiem demonów, poprzedzona gromada czarnych psów. Jest wysoka, ma
wężowate włosy ma pochodnie w lewej ręce a miecz w prawej. W II w.p.n.e. został opisany pierwszy zabieg magii
miłosnej. W Grecji istniało wiele rodzajów czarodziejów np. Gocie (Goetel), nazwani tak od wycia i dzikich krzyków, jakimi wymawiali swoje
zaklęcia. Czarodzieje ci nie byli zbyt lubiani wierzono ze to oni rzucali
wszystek źle uroki. Czarodzieje ci tez za pieniądze dostarczali trucizny i talizmany.
Starożytni Gracy znali tez astrologie. Był to rodzaj magii, która mieli wynaleźć Chaldejczycy. Nazwa "Chaldejczyk"
oznaczała w Grecji astrologa, a wiec maga odczytującego z gwiazd przyszłe losy ludzi i narodów. Najbardziej znanym astrologiem
był Bero sus to on założył szkole astrolog i wróżbiarstwa na wyspie Kos.
Ateńczycy bardzo go cenili.


Etruskowie
Do żadnego przedsieziecia publicznego czy prywatnego nie przystępowano bez
zasięgnięcia porady u wróżbiarza. Orzekał on o przychylności bogów. wróżono z
wnętrzności zwierząt, piorunów i lotu ptaków. Wiedza z poszczególnych dziedzin
wróżbiarstwa była zawarto kolejno w księgach: libr haruspicini, libr fulgurales i
libr rituales. Haruspikowie, czyli wrózbiarze cieszyli sie powazaniem w całym Rzymie (bo Etruskowie to przodkowie Rzymian :)). Etruskowie przyswoili hepatoskopie [patrz MEZOPOTAMIA] od
Babilończyków, lecz dopiero tutaj powstawały pierwszeszkoly świątynne uczące tego sposobu
wróżenia. We włoskim muzeum mugolski (Piacenza) możemy oglądać naturalnej
wielkości model wątroby wykonany z brązu znaleziony w etruskiej szkole.


Rzym
Rzymianie specjalizowali sie w magii praktycznej. Pliniusz opisał wiele leczniczych eliksirów. Wszystkie zasady tworzenia eliksirów,
składników, sposobu przygotowania bardzo przypominają czasy dzisiejsze. Mimo tego wszystkiego, Pliniusz
zaprzeczał istnieniu magii. Galę był lekarzem, który również skomponował wiele nowych eliksirów. Magia niszczycielska zgodnie z tzw. "prawem dwunastu tablic" -
była karana śmiercią juz od V w.p.n.e. W 139 w.p.n.e. pretor Cornelius Scipio Hispalus
skażał na wygnanie wszystkich astrologów. Niewiele to pomogło. W I w.p.n.e. ludzi
ogarnął szal wiec astrolodzy, madzy i jasnowidzowi stali sie popularni gdyż ludzie wierzyli ze po poznaniu
przyszłości Beda mogli zapobiec nieszczęściom. W Rzymie tez pojawiły sie pierwsze czarownice np. sybille (jak sadzono
oglądał tajemnice losów przyszłych ludzi i świata). Były tez inne czarownice np. szpetna Erichto zawsze
kojarzyło sie ze śmiercią i zniszczeniem. W Rzymie odkryto wilkołaki i strzygi (tzw. wiedzmy w postaci ptaków dawniej wierzono ze
porywały trupy które potem zjadały w swoich siedzibach).


Augur
W starożytnym Rzymie Kaplan posiadający tajemnice wieszczenia ze znaków pochodzenia naturalnego: przelotu ptaków, zjawisk meteorologicznych itp. Eskimosi


__________________________________________________________________________________

Wazne postacie w SM

Orfeusz  - legendarny tracki śpiewak, poeta, maź Eurydyki, założyciel i
Kaplan sekty religijnej, w części opartej na misteriach dionizyjskich, głoszącej powrót do
czystości ducha. Wieszcz, twórca pisma (jak chcą jego czciciele). Podobno autor rozprawy o
wpływie kamieni szlachetnych na Zycie ludzi oraz traktatu o truciznach, a także dziel o wiedzy tajemnej


Rhaisis (Arabia)  - alchemik, pierwszy twórca kamienia filozoficznego. Niestety,
wykorzystywał go tylko do tworzenia złota, przez co miął wielu wrogów, a jego
kamień zaginął.

Andros Niezwyciężony (starożytna Grecja)  - twierdzi sie, ze jako jedyny
potrafił stworzyć patronusa wielkości olbrzyma.

On Hop  - starożytny słynny mag tybetański, założyciel sekty noszącej jego
imię Bon. Religia łączyła elementy szamanizmu i animizmu: kult zmarłych, wiara w demony itp.

Herpon Podły (in.Herpo Głupiec)  - Starożytny Grek. Pierwszy znany twórca bazyliszka. Wezousty. Po wielu eksperymentach
odkrył, ze gdy kurzego jaja podrzuconego ropusze wykluwa sie olbrzymi waz, który posiada niebezpieczne moce.
BASKI - autor slynnych przepowiedni, grecki wieszcz z Beocji (BAKIDZI - zwolennicy i uczniowie wieszcza
Baksa)


Hermes Trismegistos  - legenda głosi, ze ten egipski król panował przez 3226 lat.
Był największym alchemikiem wszech czasów. Podobno, gdy Aleksander Wielki
wtargnął do Egiptu, znalazł Szmaragdowe Tablice trzymane przez mumie Hermesa
spoczywającego w Wielkiej Piramidzie w Gizie. Tablice zawierały magiczne sekrety i wielu alchemików
wieszało ich kopie na ścianach. Szmaragdowa Tablica, inaczej Tabula Smaragdina, jest prawdopodobnie najstarszym i
najważniejszym zachowanym tekstem alchemicznym. Trismegistos oznacza 'po
trzykroć wielki'. jednocześnie bóg i prorok, łączący w sobie cechy greckiego Hermesa i egipskiego Thotha, boga
mądrości. Miął on być wynalazca pisma i wielu umiejętności związanych z medycyna , astronomia i magia.
Główne założenie hermetyzmu głosi, ze wszechświat jest jednością, której części
pozostają współzależne. Rządzące wzajemnymi stosunkami tych części prawa sympatii i antypatii
możemy poznać tylko dzięki boskiemu objawieniu. Hermetyzm i alchemia hermetyczna,
obejmująca system kosmicznych związków (korespondencji, tajemnych związków
pomiędzy pozornie nie związanymi ze sobą zjawiskami zachodzącymi we
wszechświecie) lęgła u podłoża wielu systemów magicznych. Do związków z hermetyzmem
przyznawało sie m.in. Bractwo Rózokrzyzowe. Filozofia hermetyczna i dzieła takie, jak "Corpus Hermeticum"
miały wielki wpływ na cala myśl renesansu. Alchemia hermetyczna interesował sie
także m.in. C.G.Jung. ("Psychologia i alchemia").

Thanatos z Sakrenii (5342-81 pnę)  - jeden ze znanych starożytnych Mistrzów Eliksirów.
Wynalazł takie eliksiry jak Wieloskokowy, Uzdrawiający i Poprawiający Humor.
Zmarł w wyniku przedawkowania nieznanej substancji. Przezmugolów ze stsarozytnej Grecji
został włączony do panteonu bóstw jako bożek śmierci. Należał do bóstw doli i spraw ludzkich. Najmniej czczonymi bogami byli
władcy piekieł i podziemia, od których zależał los człowieka po śmierci. Byli nimi Hades i
Thanatos.

Huang Ti (ok.2697-ok.2598 pnę)  - Żółty Cesarz. Półlegendarny założyciel cesarstwa
chińskiego, filozof, wyznawca i szerzyciel taoizmu. Bohater - cywilizator, opiekun alchemii i
rzemiosła oraz dawca sztuk wszelkich. Huang Ti podął sposób na nieśmiertelność w dziele o medycynie;
wiedział także, jak otrzymywać złoto, gdyż w chwili połknięcia tabletki
zapewniającej nieśmiertelność posiadł również tajniki alchemii.

LEGASZ (III tys.pne) - władca sumeryjski, mag i Kaplan, założyciel
świątyń.

Kalchas  - Kaplan i augur z Egei. W mitologii greckiej, syn Te stora z Myken (lub Megary).
Słynny wieszczek grecki, którego wróżby i przepowiednie miały wielki wpływ na przebieg
działań wojny trojańskiej: przepowiedział czas trwania wojny, wyjawił przyczynę gniewu
Apollona, wymyślił podstęp z drewnianym koniem. Zwyciężony w sztuce wieszczenia przez
Mops osa umarł ze zmartwienia (lub odebrał sobie Zycie).

Mopsus (starożytna Grecja)  - wróżbiarz, który pokonał jasnowidza Calchasa w pojedynku przepowiadania.

Kirke (starożytna Grecja)  - zyla na wyspie Aeaea. Czarodziejka, uwodzicielka, kobieta pociagajaca ku sobie demonicznym czarem, femme
fatalne. Ekspertka w dziedzinie zamieniania zagubionych żeglarzy w wieprze.

IHRAM Z Tyru (969-936 pnę)  - król fenicki, wielki znawca rzemiosł i sztuki alchemicznej,
wykonał dla króla Salomona spizowe kolumny i ołtarz do świątyni

Sybilla, czyli Michalca (V w. pnę) - prorokini z królestwa Saby,
ofiarowała królowi Salomonowi trzy księgi (dziewięć wcześniej spaliła, gdy król nie
okazał nimi zainteresowania), w których zapisano rzeczy przeszłe i przyszłe
świata do Dnia Sadu Ostatecznego


Zoroaster/Zaratustra/Zaratustra (ok. vii, VI w. pnę)  - pochodził z Persji. Reformator religijny
mazdaizmu tak blednie nazywano zaratusztrianizm, zoroastryzm), prorok, cudotwórca,
najwyższy mag, dawca nauk tajemnych.

Assurbanipal (669 - 662 pnę)  - król Babilonii. Rozkazał wykonać spis imion bogów i demonów oraz sposoby wytwarzania amuletów i talizmanów,
opisać obrzędy i rytuały magiczne (200 glinianych tabliczek z biblioteki króla znajduje sie w muzeum w Londynie)

Onomakritos (VI/V w. pnę)  - opisywał kamienie szlachetne, określając ich
naturę oraz właściwości lecznicze i magiczne

Mendys  - potężny mag na dworze Cyrusa Wielkiego (ok.599pne-529pne).
Próbował dokonać zamachu na monarchę

Pitagoras (570-496 pnę)  - założyciel związku swojego imienia o bardzo surowej regule, którego
członkowie musieli przechodzić skomplikowane wtajemniczenia, a także uczestniczyli w misteriach i
obrzędach religijnych. Podstawa filozofii była wiara w wędrówkę dusz. Przyczyna wszechrzeczy
były liczby. Wiele własnych dokonań naukowych członkowie związku przypisywali swojemu mistrzowi

Ostanes (pierwszy)  - z magia zapoznał sie na dworze króla Kserksesa (ok.517 do 465
pnę), a następnie rozpowszechnił nauki tajemne na Peloponezie. Posługując sie przedmiotami magicznymi i
wypowiadając odpowiednie zaklęcia, można zakląć demony i zmusić je do usłużności, a
także skomunikować sie z duchami zmarłych.


EMPEDOKLES z Agrygentu (483-424 pnę)  - wielki czarownik i cudotwórca.
Posiadał moc spetywania i rozpetywania wiatrów, sprowadzania deszczu, odpędzania chorób, wskrzeszania
zmarłych. Sam siebie uważał za boga i zbawcę ludzkości i nakazywał składać sobie ofiary


Platon (427-347 pnę)  - twórca teorii bytu i wiecznych idei, teorii
wędrówki dusz. Istnieją dwa światy: rzeczy i idei, przy czym świat rzeczywisty jest tylko obliczem
świata idei. Lad jest zasada budowy wszechświata i jego wielki budowniczy, demiurg, swe
dzieło tworzenia oparł na ideach. Na czele państwa powinni stać filozofowie

Diagoras Z Melo  - uczę Demokryta. Zaprzeczał istnieniu bogów, twierdził, ze mitologia grecka
śluzy otumanianiu ludu. Będąc w Egipcie przeszedł próby najwyższych wtajemniczę. W swym dytyrambie
wyszydził praktyki Kaplanów, ogłaszając, Iz polegają one na zręczności dekoratorskiej i aktorskiej, efektach pirotechnicznych i akustycznych i nie ma w nich nic nadprzyrodzonego. Za
zdradę stanu został skazany na śmierć (zdołał zbiec przed wykonaniem wyroku)

Ostanes (drugi) - mag na dworze Aleksandra Wielkiego (356 - 323 pnę).
Rozpowszechniał wiedze tajemna i zajmował sie uprawianiem sztuk magicznych

Berossos (ok.330-250 pnę)  - astronom, historyk i mag babiloński, twórca astrologii horoskopowej.
Założył szkole astrologiczna na wyspie Kos.

So pater (285-246 pnę)  - neoplatonik. Wraz z Aidesiosem z Kapadocji
założyli szkole pergamońska. Skazany na kare śmierci przez Konstantyna I za uprawianie i nauczanie magii.
Specjalizował sie w magicznym zawiązywaniu wiatrów

Nechepso i Petosiris (II w. pnę)  - greccy astrologowie. Król i Kaplan. Stworzyli wspólnie
dzieło astrologiczne uważane za najdawniejsze w starożytności

Lukrecjusz (97-55 pnę)  - filozof i poeta rzymski. Utrzymywał, ze w chwili
śmierci dusza oddziela sie od ciała i pozostaje pośród żywych DIOSKURIDES PEDANIOS (Iw.) - Grek w
służbie cesarzy rzymskich, działał w okresie panowania Nerona. W pięciotomowym dziele "De materia
media" (0 substancjach leczniczych) opisał właściwości ziół oraz minerałów


Bar Jezu, albo Elymas  - słynny mag z Cypru, prorok żydowski, rażony
ślepota za sprzeciwianie sie naukom Pawła apostola Apią Z Aleksandrii (Iw.ne) - przy pomocy sztuki
czarnoksięskiej wywołał duchy, które wyjawiły mu, skąd pochodził Homer, oraz kim byli jego rodzice. Swej rewelacji nigdy
światu nie zdradził

Apoloniusz z Tany (I w.) - posiadał wielka moc czarnoksięska: łatał w powietrzu,
wskrzeszał zmarłych, pokonywał epidemie. Autor biografii Pitagorasa oraz księgi: O ofiarach i czarach

Szymon Mag (I w.)  - jeden z twórców filozofii gnostycznej, uczę słynnego cudotwórcy Dositheusa.
Uprawiał magie za pomocą demonów, konstruował myślące automaty, łatał w powietrzu,
leczył chorych. Współzawodniczył w czynieniu cudów z apostołami św. Piotrem i
św. Pawłem. Współcześni uważali go za wielkiego czarnoksiężnika i cudotwórcę, oddawali mu
cześć boska. Wymieniany w Biblii i "Złotej Legendzie"

Tiridades (I w.) - pokonany władca Armenii, rezydent na dworze Nerona.
Wtajemniczał cesarza w karana sztuki magicznej, dokonywał krwawych rytuałów z
użyciem ofiar ludzkich

Flawiusz Józef (37-103)  - dowodził, Iz dusza może odłączyć sie od ciała podczas snu i wówczas jest w stanie
ujrzeć przyszłe wydarzenia

Lutrach (45-125)  - Kaplan delficki. W swych dziełach przekonywał o istnieniu demonów: "De
pytie oraculis" (0 wyroczniach pytyjskich), "De genio Sokratis" (0 geniuszu Sokratesa), "De lside et Osiride" (0 Izydzie i Ozyrysie). Demony zamieszkuja powietrze, wchodza w kontakt z
człowiekiem. Dwa potężne duchy - dobry i zły - ustawicznie zmagają sie z sobą,
chcąc zdobyć panowanie nad światem. Mniejsze źle i dobre duchy znajdują sie w ludziach. Po
śmierci człowieka te źle wcielają sie w zwierzęta

Locusta (ok.54) - słynna trucicielka, zajmowała sie czarna magia.
Pozbawiła życia Brytania i Klaudiusza, usiłowała otruć Nerona. Została stracona w czasach imperatora Galby.


Lukian (120-180)  - filozof, pisarz, satyryk, wyszydzał wiarę w magie i zabobony,
udowadniał magom i czarnoksiężnikom, ze czynią oszustwa. Autor "Philopseudes e
Piston" (Niedowiarek albo miłośnik bzdur)

Lucjusz Apolejusz z Madury (125 Ne(?))  - Kaplan kultu cesarza w Kartaginie. 0 magii i
czarnoksięstwie pisał w slynnych "Metamorfozach albo Złotym Ośle", o czarach w "Apologii". Magia jest sposobem porozumiewania sie z bóstwami,
dzięki którym można osiągnąć rozmaite cele. Wytwarzał filtry miłosne i talizmany. Do praktyk magicznych
używał zwierciadeł, kryształów oraz ziół. Autor traktatu: "0 bóstwie opiekuńczym Sokratesa".
Wywarł wpływ na rozwój demonologii chrześcijańskiej (zob. św. Augustyn)

Gandalf Tylor (150-178)  - bardzo młody chłopak, który odkrył dwa zaklęcia Niewybaczalne (Imperio i Avada Kedavra).
Został zabity przez zbójów, którzy wtargnęli do jego mieszkania i wypróbowali nowo odkryte
zaklęcie Avada Kedavra na młodzieńcu.

Sak kas Ammonios (ok.175-242)  - neoplatonik. Utrzymywał, ze w określonych warunkach dusza
może oddzielić sie od ciała podczas kontemplacji oraz we śnie

Plotyn (204-269) - nawiązując do metempsychozy Platona opracował system teorii emanacji, a za Filonem Aleksandryjskim
stworzył koncepcje ekstazy. Autor m.in. "Enneady", "0 ofierze i magii", "0 naszym daimonionie
opiekuńczym". "Demony natomiast to istoty powietrzne oraz ogniste, które podobnie jak dusze
mogą błądzić za sprawa dokonanej sztuki magicznej, gdyż w jednej swej części duszy
SA bezrozumne".

Porfiriusz (233-304)  - autor "0 życiu Plotyna". Opisał walkę na magie Plotyna z Olimpiuszem,
dowodząc, ze daimonion jego mistrza był pochodzenia boskiego i dlatego zwyciężył
słabszego rywala

Jam blich (264-339)  - uczę Porfiriusza: kierował neoplatońska szkoła syryjska.
Czynił badania nad teurgia poszukując odpowiedzi, dlaczego demony SA posłuszne
zaklinającym je magom. Autor "O misteriach Egipcjan". Opisywał zjawisko hipnozy,
nauczał teorii emanacji, analizował sny wieszcze. Uważany był za proroka i
cudotwórcę. Uprawiał magie, łatał w powietrzu, porozumiewał sie z demonami


Zosinom z Pana polis (III/IV w.)  - twórca największego dzieła alchemicznego, 28 tomowej "Encyklopedii Alchemii", niestety prawie cale
dzieło zniszczono.
Flavius Claudius Julianus (331-363) - studiował teurgię i wiedze magiczna w
pergameńskiej szkole neoplatoników

Firmikus Saternus Julius (IV w.)  - autor ośmiotomowego podręcznika do astrologii oraz
dzieła, w którym nawołuje do tępienia obrzędów pogańskich

Marcellu Z Bordeaux (Iw.)  - nadworny lekarz Teodozjusza I. W swym traktacie medycznym
żebrał wszystkie znane podówczas recepty magiczne, pomocne w zwalczaniu rozmaitych chorób
Marzuk - słynny lekarz i mag babiloński działający w państwie Hetytów.

Św. Hieronim (ok.347-420)  - oprócz znanych dokonań - m.in. przekład Biblii na
język łaciński - parał sie alchemia i zgłębiał wiedze tajemna, nim wstąpił na
drogę służby bożej

Św. Augustyn (354-430)  - oprócz znanych dokonań, w "De civitate Di" (0
mięście bezom) dowodzi, Iz demony, istoty zamieszkujące powietrze, SA istotami
złymi, mogą jednak, posłuszne zaklęciom magicznym, służyć człowiekowi, a także
utrzymywać z nimi kontakty cielesne (inkuby i sukuby - zob. "De divinatione daemonum" (o
wróżeniu za pomocą demonów) potępia magie, a zwolenników sztuk czarnoksięskich poleca
karać

Św. Patyn (385-17.03.461)  - w 432 rozpoczął misje mająca na celu zniszczenie
pogaństwa w Irlandii. Ochrzcił głównego Kaplana fil idów (zob.), sprzymierzył sie z
podległymi mu braćmi i wydal wojnę upartym druidom, których moc magiczna
zwalczał przy pomocy... swojej wielkiej sztuki czarnoksięskiej. Cudotwórca,
dokonywał rzeczy wielkich i niezwykłych, rozkazywał wiatrom i burzom, zmieniał biegi rzek,
poruszał góry itp. Wytępił do nogi wszystkie celtyckie pogańskie demony, które potem
przybrały postać chrześcijańskich diabłów

Proklos (412-485) </b>- neoplatonik. Uprawiał magie. Wypędzał demony,
zapobiegał rozmaitym kataklizmom, takim jak trzęsienia ziemi i plagi, sprowadzał i
oddalał deszcz, rozpętywał i spetywal wiatry itp. Pisał o świętych
właściwościach ziół oraz o rytuałach magicznych. Jego uczniami byli Damacjusz, Olimpiodor i
Symplicjusz


Demokryt (460-371)  - oprócz znanych dokonań wykładał również - jak twierdzi Pliniusz Starszy (zob.) - wiedze tajemna i sztuki magiczne oraz
pisał dzieła inspirowany koncepcjami magów Apollobechesa z Koptosu i Dar dana z Fenicji

Myrddin (V w.) </b>- wielki mag, prorok, wieszcz i poeta walijski. Posiadał wszechwiedze o sztukach tajemnych. Znany jako czarodziej Merlin, wielce popularny w
średniowieczu i odrodzeniu.

Elipandus z Toledo (717-808)  - arcybiskup uznany za heretyka. Nawoływał ludzi do wzajemnego oddawania sobie czci boskiej, jako ze Chrystus
był synem bożym adoptowanym, tak wiec i ludzie SA dziećmi bożymi

Św. Walpurga (VIII w.)  - angielska zakonnica, przeorysza zakonu w Heidenheim.
Poświęciła Zycie misji szerzenia chrześcijaństwa i walce z pogaństwem i demonami. Modlitwa do
św. Walpurgii skutecznie chroni przed każdym urokiem i czartowska gadzina. W nocy 30 kwietnia (jej
święto) odbywa sie doroczny zjazd szatanów i czarownic w celu omówienia planów zloczynienia
ludzkości


Dzafar-Al-Sofi (ok.850)  - wielki alchemik arabski, badacz przyrody.
Twierdził, ze wszystkie metale składają sie z rtęci i siarki, a ich właściwości
Załęża od stosunku obu składników (pogląd powtarzany przez alchemików z epoki
średniowiecza i odrodzenia). Poszukiwał Au rum potabile (pitne złoto) oraz panaceum, obie substancje
miały Łęczyc wszystkie choroby

Al Dzabir (IX-X)  - słynny alchemik, odkrył podobno kwas azotowy, solny, siarkowy i
wódę królewska. Prowadził udane doświadczenia nad transmutacja metali w złoto (chodziło zapewne o posrebrzanie i
pozłacanie metali). Przypisuje mu sie autorstwo traktatu alchemicznego "Summa perfectionis"

Królowa Maeve  - legendarna czarownica, która nauczala młodych magów jeszcze przed
założeniem Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwartu.

Avicenna (980-1037)  - arabski lekarz, uczony, filozof, autor wielu rozpraw pisanych po arabsku i
Perkus. Zwolennik neoplatonizmu. Jego "Kanon" - pisma lekarskie, obowiązywał na uniwersytetach do
końca XVIII w. Występował przeciw niemu Paracelsus

Salomon BN Gabriel (I pol. XI w.)  - neoplatonik, poeta, działał w Hiszpanii.
Stworzył golema, kobietę, która zajmowała sie gospodarstwem

Zlata Senior Yeniz (995-1063)  - wynalazł zaklęcie oszałamiające i
pobudzające. Napisał księgę: "Jak zachować sie w czasie niebezpieczeństwa".
Oparł sie na własnych doświadczeniach : spod kanie z wampirami, wilkołakami, smokami, smierciozercami i innymi
groźnymi osobami czy zwierzętami. Miął żonę i dwójkę dzieci.


Sylwester II Papież (999-1003)  - miłośnik wszelkich nauk i wiedzy tajemnej. Filozof, astronom, wynalazca
wahadła. Z racji swej rozleglej wiedzy, która nabył m.in. w uniwersytetach arabskich, pomawiano go o pakt z Szatanem


Ful bert Bojaźliwy (1014-1097)  - znany z wielkiego tchórzostwa. Ze
strachu nigdy nie opuszczał swego domu. Zginął pod jego gruzami, gdy dach
zawalił sie od rykoszetu czaru obronnego.

Psellos Michał (1018-ok.1076)  - bizantyjski teolog, filozof, neoplatonik.
Zwrócił sie ku idei jedynego Boga, co zapewniło mu miejsce w filozofii
chrześcijańskiej. Pisał o naukach tajemnych, krytykował praktyki czarnej magii

Chajtam Omar (1040-ok.1122)  - wielki astronom perski, matematyk, filozof, poeta.
Wprowadził nowa rachubę czasu (dokładniejsza od kalendarza gregoriańskiego),
zajmował sie astrologia horoskopowa, hoc odnosił sie sceptycznie do sztuki przepowiadania
przyszłości z układu gwiazd

Wilfried Elphick (1112-1199) - pierwszy czarodziej, którego pobódł
afrykański erumpent.

Joachim z Fiole (ok.1132-1202)  - teolog, mistyk. Pisał traktaty astrologiczne i alchemiczne

Teb-Tengreri  - słynny beki na dworze Czyngis-chana, ukarany śmiercią za intrygi polityczne

Scott Michael (1170-1232)  - urodzony w Szkocji, mieszkał w mięście czarowników Toledo.
Przekładał na łacinę arabskie dzieła o magii i alchemii. Sam jest autorem wielu
ksiąg, m.in. "Traktat o czarnych sztukach". Praktykował czarna magie i wywoływał duchy


Grosseteste Piotr (ok.1175-1253)</b> - angielski filozof i alchemik, twórca teorii
światła. Początkiem wszechrzeczy, pramateria, było światło

Albert (1193-1280), Albert Wielki, Albertus Magnus -"Wielki w magii naturalnej, wiekszy w filozofii,
największy w teologii." Badacz przyrody, alchemik, miął kontakty z uczonymi arabskimi,
opracował dzieła Arystotelesa, był nauczycielem św. Tomasza z Akwinu. Urodzony w Szwabii,
działał w Kolonii i w Paryżu. Pozostawił dwa wielkie dzieła o wiedzy magicznej: "Cudowne tajemnice Alberta Wielkiego" oraz, niepewne czy jego autorstwa, "Wielki skarbiec Alberta
Małego" i traktat "De alchemia". Twierdzi w nich, ze wszystkie metale w różnej proporcji
zawierają rtęć i siarkę, zaś trucizny wytwarzane SA chemicznie. Skonstruował
mówiąca, miedziana głowę oraz powołał do życia golema, żelazna kobietę, która
poruszała sie, otwierała drzwi i Witala gości. Kiedy przedstawił ja swojemu uczniowi, Tomaszowi z Akwinu,
późniejszy święty uznał automat za dzieło szatana i spowodował jego zniszczenie.

Mikołaj z Polski (XIII w.)  - dominikanin, wykładowca medycyny w Uniwersytecie w Montpelier.
Stworzył system lecznictwa opartego na astrologii - opisał wpływ gwiazd na Zycie i samopoczucie
człowieka - i stosowaniu odpowiednich amuletów zawierających zioła i minerały, które chory winien
nosić przy sobie. Zostawił wierszowany traktat o sposobach leczenia, zgodnie z
głoszona przez siebie nauka

Bridge Wen lock (1202-1285)  - Ekspertka numerologii. Pierwsza ustaliła magiczne
właściwości Cyfry siedem.


Bacon Roger (1214-1294)  - Doktor mirabilit. Wybitny filozof, teolog, psycholog, matematyk, alchemik, astrolog. Przypisuje mu sie wynalezienie soczewki, teleskopu, prochu strzelniczego.
Prowadził doświadczenia nad transmutacja metali, zwalczał praktykowanie magii

Sigmund Richter  - autor dziel alchemicznych.

Heleretius  - autor dziel alchemicznych. Prawie odkrył Kamień Filozofów.


Ignacia Wildsmith (1227-1320) - czarownica, która wynalazła proszek Fiuku.

Luli Rajmundo (1235-1315)  - Hiszpan, uczę Villanovy, wybitny matematyk, filozof, teolog, astronom, zwano go
Oświeconym. Jeden z najtęższych umysłów swoich czasów. Pisał o medycynie, alchemii i wielkiej sztuce, jak
nazywał magie. Znawca kabały, zajmował sie praktycznie astrologia, alchemia i magia.
Utrzymywał kontakty z mahometańska sekta Braci w czystości i korzystał z wiedzy jej
członków

Arnoldo de Villa Bona (1235-1310) - kataloński medyk. Leczył przy pomocy talizmanów, które sam
wytwarzał, a także stosował w medycynie leki pochodzenia roślinnego i chemicznego.
Praktykował alchemie, jest autorem wielu cenionych traktatów alchemicznych

JAN XXII papież (1249-334) - wysłał biskupa Chory Gara uda na stos, gdyż
był on, jak mniemał, czarownikiem i dybał na jego papieskie Zycie za sprawa magicznych figurek woskowych


Eckhart Johannes (1260-1329) - niemiecki filozof i kontynuator tradycji Platona, Plotyna i Porfiriusza. Dominikanin, teolog, autor "Traktatów i
Kazan". Głosił religie serca, odrzucając organizacje kościoła, za swoje poglądy
został potępiony w bulli wydanej w r. 1329 przez papieża Jana XXII

Jacques de Mola  - wielki mistrz zakonu templariuszy (1293-1314) skazany, po
słynnym procesie w r. 1313 sprowokowanym przez Filipa IV Pięknego i papieża Klemensa I, wraz z
pięćdziesięcioma siedmioma braćmi na śmierć w płomieniach. Według tradycji wielki mistrz
umierając rzucił przekleństwo na papieża i króla, prorokując rychle spotkanie przed sadem
Bożym. Jak wiadomo, proroctwa wypełniły sie

Jan van Ruysbroeck (1293-1381)  - augustianin, mistyk flamandzki. Doctor extaticus, zwany
także Wspaniałym. Oprócz dziel religijnych pozostawił wspomnienia z podróży po Mongolii, w których, jako pierwszy Europejczyk,
pisał o szamanizmie

Cyprian Youdle (1312-1357)  - jedyny sędzia Quidditcha, który zmarł podczas meczu.
Nigdy nie wykryto sprawcy, hoc przyjmuje sie, ze był na widowni.

Nicolas Flamel (ok.1330-??)  - urodził sie pod Paryżem. Imał sie różnych zawodów -
był poeta, malarzem - zanim zainteresował sie astrologia. W 1357 roku, według jego zapisków,
nawiedził go anioł, który pokazał mu jakąś księgę i powiedział: "Nicolasie, spójrz na te
księgę. Nie zrozumiesz jej nigdy do końca, jak i nikt inny jej nie zrozumie, ale pewnego dnia ujrzysz w niej cos, czego nikt inny nie zobaczy".
Następnego dnia Flamel zobaczył ten sam wolumin na pulce księgarskiej, oferowany za niska
cenę, ponieważ nikt nie mógł zrozumieć dziwnego pisma, którym był zapisany. Z olbrzymim
wysiłkiem, z pomocą pewnego uczonego, który znal hebrajski, razem z Flamelem odszyfrowali
treść książki, która okazała sie podręcznikiem transmutacji zwykłych metali w
złoto. Niestety, według zawartej w niej receptury potrzebny był do tego specjalny
składnik zwany Kamieniem Filozoficznym, który nie został dokładnie opisany. Flamel latami
prowadził eksperymenty, aby odkryć substancje. 17 stycznia 1383 roku pisze w swoim
pamiętniku, ze w końcu znalazł to, czego szukał, a poznał to po silnym zapachu.
Wypróbował te metodę kilka razy. Później przeprowadził te operacje z czerwonym kamieniem i podobna
ilością rtęci i 25 kwietnia tego samego roku uzyskał taka sama ilość złota. To
złoto było wyraźnie lepsze od normalnego. Wraz z zona Perenella trzykrotnie
dokonał tej przemiany. Podobno dzięki temu stal sie bajecznie bogaty. Swoja
Fortune przekazał na cele dobroczynne. Kilka osób przysięgało, ze w 1761 roku
widziało czterystuletniego czarodzieja wraz z zona Perenella (zyla 658 lat) w Operze Paryskiej. Podobno po
dziś dzien. Flamel pojawia sie tu i tam.

Chavneey Oldridge (1342-1379)</b> - pierwsza znana ofiara smoczego trądu.

Pelacani Błażej z Padwy (Xiv.)  - wybitny matematyk, filozof, astrolog.
Reprezentował ateistyczny pogląd na świat. Współcześni nazywali go "doctor diabolicus"


Valentin Sil (XIV-XV w.)  - urodził sie w Niemczech. Dominikanin alchemik i mag.
Specjalizował sie w produkcji różdżek magicznych, filtrów miłosnych, chwytal
zwierzęta przy pomocy zaklęć czarnoksięskich

Rosenkeutz Chrystian (1378-1480)  - według Johanna Andrea założyciel Bractwa
Różanego Krzyża

Giffors Ollerton (1390-1441)  - znany pogromca olbrzymów. Zabił olbrzyma Hengista z Górnego
Barton
.
Alberta Toothill (1391-1483) - zwyciężczyni Otwartych Mistrzostw Anglii w Czarodziejskich Pojedynkach z 1430 roku.
Wsławiła sie pokonaniem faworyta Sambora Widlina, za pomocą czaru wybuchania.
TARGAJ MUHAMMAD (1394-1449) - nosił przydomek Ulg - Beg. Wnuk Timura Wielkiego.
Założyciel szkoły astronomicznej, twórca sekstansu. Autor dzieła "Nowe tablice gwiezdne":
rozważania teoretyczne, metody praktyki astronomicznej, zasady astrologii horoskopowej

Ethelred Czujny (średniowiecze)  - znany z bronienia sie przed niczym i atakowaniu
postronnych obserwatorów. Zmarł w wiezieniu.

Merwyn Złośliwy (średniowiecze)  - uznawany za twórcę większości złych uroków.

Ulryk Niegodziwy (średniowiecze)  - niezwykle ekscentryczny czarodziej, znany m.in. z tego, ze
nosił meduzę zamiast kapelusza.


SE-OZYRYS
Czarodziejem był Egipcjanin Se-Ozyrys, który w dzieciństwie pokonał ducha Ba,
złośliwego etiopskiego czarnoksiężnika. Węża, którego nasłał nań Etiopczyk,
Se-Ozyrys zamienił w robaka. Wygonił ciemność, jaka zstąpiła na Egipt za sprawą
tamtego, i przywrócił swemu krajowi płomienną materię, raz na zawsze pozbywając
się ducha czarnoksiężnika.

WERGILIUSZ
Niektórzy twierdzą, że rzymski poeta Wergiliusz był czarodziejem. Nie można mu
odmówić wielkiego kunsztu pisarskiego, ale jako czarodziej miał raczej mierne
osiągnięcia. Jedyne jego znaczące dokonanie to magiczny talizman. który bronił
jego rodzinnego miasta przed nieprzyjemną plagą krwiożerczych pijawek.

AGRIPPA
Niemiecki lekarz, filozof i alchemik Henryk Korneliusz AGRIPPA von Nettesheim
parał się najróżniejszymi zajęciami, napisał też książkę o czarodziejstwie
zatytułowaną "Filozofia Okulant". Gardzącą niepewnymi, próżnymi naukami, dobrze
zaczął, ale nie przyjmował do wiadomości istnienia niewidzialnych duchów,
utrzymywał zaś, że czary są dziełem "sił planetarnych". Jego nauki były raczej
teoretyczne, nie ma pewności co do tego, czy rzeczywiście próbował przywoływać
duchy.


PARACELSUS
Ten niemiecki lekarz, filozof i alchemik również uważany był za czarodzieja,
podobno nawet w Konstantynopolu uzyskał kawałek prawdziwego kamienia
filozoficznego. W rzeczywistości jednak daleko bardziej interesowały go
właściwości minerałów i możliwości ich pozyskiwania oraz leczenie chorych
preparatami chemicznymi, przygotowywanymi w laboratorium. Paracelsus
niewątpliwie zdziałał dla ludzkości wiele dobrego, ale czarodziejem z całą
pewnością nie był.

__________________________________________________________________
Średniowiecze

Czasy średniowiecza - wiara w gusła i czary jest tak dawna jak ludzkość. W
pewnej formie przetrwała ona po dzień dzisiejszy. W znachorów, w kabałę i
pasjanse wierzyli politycy, wojskowi, a nawet duchowni. Przeróżni astrologowie,
jasnowidze, chiromantki, obiecywały za parę złotych odkryć przyszłość w
najbardziej dokładnych szczegółach. Tępieniem czarownic zajmowali się już w
początkach XIII wieku, sędziowie trybunałów  Inkwizycji. Im więcej wysiłku
wkładali w swoją pracę, tym mniej było z niej pożytku, ponieważ ilość czarownic
nie zmniejszała się lecz zwiększała. Współczesne prawo, urzędy i sądy patrzą na
czarownice jak na oszustki albo na osoby chore, natomiast członkowie trybunałów 
Inkwizycji wierzyli, że czarownice sprowadzają klęski elementarne np.: ulewy.
Wierzono, że czarownica może zepsuć nabiał, mordować dzieci, aby wytworzyć z
nich maść czarodziejską i tym podobne niedorzeczności. Wiara w to, że czarownica
to zły demon, dyktowała im najpotworniejsze wyroki jako akt zemsty za
nieszczęścia które spadły na ludzi.

Prawo niemieckie, zawarte w "saksonie", przyjęte również w Polsce postanawiało:
"Każdy chrześcijanin, który jest heretykiem lub trudni się czarostwem, lub
truciem ma być na stosie spalony".
Wiarę w istnienie czarów i czarownic ugruntował papież Innocenty VIII.
Stwierdzał on, że wiele osób zapominając o zbawieniu duszy i wierze katolickiej
wdaje się w kontakty z demonami, co prowadzi do wielu zniszczeń za pomocą
czarów: giną nowo narodzone dzieci, na polach nie ma plonów. Ksiądz Piotr Skarga
napisał wiele słów o czartach, czarnoksiężnikach i czartowskich służebnicach. W
roku 310 Żyd, czarownik Ambro wprowadził rozmowę z papieżem Sylwestrem I. Żyd
kończąc rozmowę szepnął w ucho woła jakieś magiczne słowo, pod wpływem którego
wół ryknął i zdechł. Żyd z dumą powiedział, że papież nie jest zdolny uczynić
takiego cudu. Papież zaproponował Żydowi aby swoją mocą przywrócił życie wołowi,
niestety Żyd nie potrafił tego uczynić. Wtedy papież wezwał imię Boże, rozkazał
aby wół wstał i tak się też stało. Widząc to Rzymianie przyznali zwycięstwo
Sylwestrowi I, a Żydzi wszyscy przyjęli świętą wiarę.
Skarga, opisuje żywoty dwóch Makarych. Jeden z nich, to cudotwórca, który
przywrócił kobiecie klacz zamienioną w ludzką postać. Drugi znalazł lekarstwo na
kłopoty z cielesnymi pokusami, które go dręczyły. Przez 6 miesięcy siedział przy
błocie w bagnistej puszczy, gdzie kąsały go komary. Ks. Skarga pisze też dziwne
historie o świętych, którzy nosili swe ścięte głowy.
O czary obwiniano kobiety wiejskie i miejskie, do dnia dzisiejszego nieznane są
wypadki obwinienia szlachcianek. Proces sądzenia przeprowadzany był przez władze
gromadzkie tj. wójta i siedmiu przysiężnych. Przebieg takich procesów, oraz
opisy tortur, liczbę ofiar można było ustalić na podstawie aktów i ksiąg
sądowych wiejskich i miejskich. Były trzy sposoby przeprowadzania procesu
przeciw czarownikom:
- gdy ktoś przed sędzią oskarży kogoś o występek czarostwa, obiecując go dowieść
i zapisuje się na poniesienie kary na wypadek nie udowodnienia występku,
<p>- gdy ktoś donosi o czarownicy, nie zobowiązuje się przeprowadzić dowodu, ani
nie skarży formalnie lecz mówi, że donosi z żarliwości religijnej,
- przez inkwizycje, kiedy nie ma nikogo, który by skarżył, lecz w jakimś mieście
lub wsi szerzy się plotka, że są czarownice,

Są trzy rodzaje czarów:
- SPECIES DIVINATORIA - rodzaj czarowników którzy wróżą o przeszłych i
przyszłych rzeczach. Są to nekromantycy i czarnoksiężnicy,
- SPECIES AMATORIA - dla amatorów w celu nakłaniania niewiast i mężczyzn do
lubieżności,
- SPECIES VENEFICA (MAZEVICA) - najszkodliwszy czar z którego wynikały
nieszczęscia, choroby i śmierć.
Przyznanie się oskarżonej do czarów to najznakomitszy dowód winy, aby ten dowód
uzyskać poddawano oskarżoną torturą. Zanim jednak torturowano, czarownice
poddawano próbą. Było pięć prób:
- próba łez - istniał przesąd, że czarownica, nie uroni jednej łzy. Sędzia
zaklinał podejrzaną na łzy Jezusa Chrystusa, które za zbawienie wylewał na
krzyżu. Wtedy jeśli była winna nie płakała, a niewinna wylewała łzy,
- próba szpilkowa - polegała na wygoleniu włosów na całym ciele. Wierzono, że
jeżeli się czarownicę "odwłosi" diabeł przestaje mieć nad nią moc. Wtedy szukano
znamienia w postaci plamy i w to miejsce wkłuwano szpilkę. Krew z tego miejsca
nie ciekła,

- próba ogniowa - pytano się oskarżonej czy jest gotowa nieść rozpalone żelazo.
Próba rzadko stosowana.
- próba wodna - kobiety zaprowadzano nad staw lub rzekę, rozbierano do naga
wiązano je w tzw. "kozła" i wrzucano do wody. Jeżeli wrzucona tonęła była
niewinna, jeżeli pływała była czarownicą.
- próba wagowa - był przesąd, że czarownice są lekkie jak pierze. Jeżeli kobieta
ważyła mniej niż mówił przepis była winną, 
Torturowanie i palenie czarownic praktykowane było w Polsce we wsiach
klasztornych i szlacheckich.
Odtrutką na czary niewiast - czarownic były sztuczki Kuglarskie, a często
praktyki oparte na wielkim doświadczeniu i obserwacji zjawisk naturalnych. A oto
przykłady czarów i czarownic w Polsce:
- Sąd w Turku skazał Annę Jedynaczkę i Annę Bogdankę na spalenie na stosie, bo
były w przymierzu z diabłem, zaś w 1664 roku skazał na spalenie Agnieszkę
Podgolonkę.
- W roku 1645 w Poznaniu spalono żywcem Reginę Borożkę, gdyż zeznała, że
spółkowała z diabłami.

- W roku 1721 w Poznaniu ścięto Andrzeja Bocheńskiego, ponieważ podpisał grograt
własna krwią diabłu,
Tego typu przykładów można podawać jeszcze bardzo dużo, gdyż na podstawie tej
ksiażki możemy stwierdzić, że w Polsce było całe mnóstwo czarownic i
czarowników.



___________________________________________________

Reputacja magii w dawnych czasach

Magia w starożytnym świecie budziła u ludzi lęk. Nawet ci, którzy nie mieli o niej
pojęcia, bali się iż za pomocą czarów ktoś im zaszkodzi. Jeśli polityk
wygłaszający mowę, nagle stracił wątek zdarzenie to przypisywano rzuconej na
niego klątwie. Nic dziwnego, że magia napawała ludzi takim lękiem. W
starożytnych czasach krążyły legendy o takich czarownicach jak  Erikto 
która do przygotowywania swych eliksirów miała używać części ludzkiego ciała,
wrogów grzebać żywcem, a rozkładającym się zwłokom przywracać życie. 

Z obawy przez
czarami wielu władców tępiło czarodziejów. W 81 roku przed naszą erą rzymski
dyktator Korneliusz Sulla skazał na śmierć „wróżbiarzy, czarodziejów i tych
wszystkich, którzy dla złych celów osiągnięcia czary stosują, tudzież tych, co
wzywają demony, sieją zamęt pośród żywiołów lubo woskowych podobizn dla
zniszczenia używają”. W następnych wiekach ukazywały się podobne rozporządzenia
i w ten sposób z nastaniem czwartego wieku naszej ery w Cesarstwie Rzymskim
zakazane były wszystkie formy magii i wróżbiarstwa. W tym samym czasie
gwałtownie rozrastający się Kościół chrześcijański starał się stłumić praktyki
magiczne. Wszelkie czary zostały przypisane demonom i zakazano ich przez prawo
kościelne. Kościół i władza cywilna kontynuowały wspólna walkę z magią w
średniowieczu. Mimo to praktyki magiczne – zwłaszcza te związane z medycyna
ludową – przekazywano sobie w sekrecie, tak że stały się częścią repertuaru
znachorów i wiejskich czarowników z późniejszych wieków.

___________________________________________________________________________

Delfy
U stóp stromych zboczy góry Parnas leżą Delfy
- jedno z najsłynniejszych, jak nie najsłynniejsze, miasto starożytnej Grecji.
Tysiace ludzi przybywało tam, by móc radzić sie wyroczni Apollona. Jego
arcykapłanka zwana Pytią, wprawiwszy się w trans, przepowiadała przyszłość, 


Najpotężniejsza i najbardziej szanowana wyrocznia świata antycznego miesciła sie
w centralnej Grecji, w świątyni Apollona w Delfach. Dla starożytnych Greków
Delfy były centrum świata. Zgodnie z stara legenda sam Zeus - król Bogów
wypuścił dwa anioły; miejsce gdzie sie spotkały - Delfy - uznano za pępek świata.
Miejsce te zaznaczona kamieniem "omphalos" co oznacza pępek. 

W 1400 w.p.n.e Delfy zostały poswiecone Gai bogini ziemi. Legenda głosi ze
świętego miejsca pilnował święty pyton, którego zabił Apollo, syn Zeusa. W tym
właśnie miejscu Apollo ustanowił swoją własną wyrocznię, której rolę pełniło
medium nazwane Pytią.
W VII i VI w.p.n.e kiedy wyrocznia delficka była u szczytu popularności, Tysiace
pielgrzymów przybywało tam, aby za pośrednictwem Pytii zasięgnąć rady Apollona.


Podróż do Delf nie była wcale łatwa. Delfy leża na południowym zboczu góry
Parnas (570 m.n.p.m), niektórzy wędrowali pieszo inni przypływali statkami,
wysiadali na lad w porcie noszącym obecnie nazwę Idea - przemierzając szeroką
równinę w stronę góry Paros, po czym podążali Drogą Świętą ku świątyni Apollona.


Pytia miejscowa kobieta w średnim wieku siedziała w sanktuarium w świątyni na
złotym trójnogu ustawionym ponad rozpadliną w ziemi. Cały czas była w transie
żując liście wawrzynu bądź wdychając trujące opary wydobywające się z szczeliny.
Dlatego tez swoje przepowiednie wygłaszała pośród niespójnych , szalonych
dźwięków.

Przebieg ceremonii uzyskania wyroczni był znakomicie przemyslony.<br>
- pytający musiał oczyścić się w wodzie z źródła Kastalijskiego<br>
- odbywał rytuał skrapiania zimną woda kozła gdy ten zadrżał, mógł zwierza
złożyć w ofierze.
- wnoszenie opłaty
- napisał na tabliczce pytanie do wyroczni


Odpowiedz Pytii były czasem mętne, interpretował je kapłan po czym wierszem
przekazywał patentowi.
U wyroczni zasięgano porad w wielu kwestach politycznych, w sprawach
codziennych. 
Wyrocznia ta czasem wygłaszała swoje opinie jednoznacznie. Doskonałym przykładem
takiej przepowiedni był Sokrates, któremu powiedziała ze jest najmądrzejszym
człowiekiem w Grecji, wiele jednak było mętnych proroctw, Krezus król Lidii
zapytał co sie stanie jeśli zaatakuje Persję. Usłyszał tajemniczą odpowiedz, ze
upadnie wielkie imperium. Wyruszył na wojnę, ale w jej wyniku to jego własne
imperium legło w gruzach.

Jednak reputacja wyroczni w V w.p.n.e zaczęła podupadać. Wiele ludzi którzy
zasięgali jej rady poddawali sie takim wpływom różnych miast, takich jak Ateny
czy tez Sparta. 
W 360 roku cesarz Julian Apostata zasięgnął rady, i usłyszał odpowiedz: "Powiedz
Królowi, ze przepiękna świątynia legła w gruzach, Apollo nie ma dachu nad głowa,
liście wawrzynu Milcza a prorocze źródła i fontanny wyschły" Taki był koniec
wyroczni w Delfach. Została ona oficjalnie zamknięta 385 roku. Do dziś dnia
można oglądać ruiny gdzie stała wyrocznia Apollona.
____________________________________________________________

Wróżka z Endor
Starożytne a także prymitywne ludy miały
zdolność porozumiewania sie ze swoimi zmarłymi. Według osób zajmujących się tą
problematyką ta prawdziwa czy tez urojona zdolność znikła na tysiąc lat przed
Chrystusem. W tym samym czasie pojawiły się 2 różne opisy prób kontaktów z tamtą
stroną. Jedną z nich mamy przedstawioną w Odysei Homera i dotyczy wyprawy
Odyseusza do Krainy Umarłych, celem zasięgnięcia rady u Tejrezjasza. Druga
pochodzi z biblijnej księgi Samuela. Saul król Izraela, podejmuje próbę
uzyskania wskazówek od zmarłego proroka Sameula za pośrednictwem wróżki z Endor.


Postępowanie Odyseusza jest dla nas zupełnie obce...wrecz pogańskie, mimo ze
powtarzało się kolejno w różnych kulturach do pierwszego tysiąclecia przed
Jezusem. XI księga Odysei ukazuje Odyseusza, kiedy przybywa do miejsca znanego z
kontaktów z umarłymi, "głębokiej rzeki wpadającej do oceanu na końcu świata" tam
Odyseusz wykonuje dół do zlewania krwi ofiarnej i podrzyna gardła owcom czekając
tym samym Az ukaże mu się Tejrezjasza, którego pomocy potrzebuje. Dane jest mu
widzieć także ducha swojej zmarłej matki o której śmierci nie wiedział ponieważ
długo przebywał poza swoim domem. W tej próbie kontaktu nie występuje żadne
medium żaden kapłan czy też jakikolwiek inny pośrednik. Kontakt nawiązuje się
poprzez składanie krwawych ofiar: aby usłyszeć bądź zobaczyć ducha który nas
interesuje trzeba właśnie jemu pozwolić napić się krwi. Tejrezjasza wyjaśnił
Odyseuszowi gdy ten pyta, co winien uczynić, aby duch zmarłej matki do niego
przemówił. " Łatwo Ci na to odpowiedzi.. Komu z umarłych pozwolisz się napić
krwi, ten ci sie nieomylnie odezwie, komu zabronisz, wróci skąd przyszedł. 


W Epirze w północno-zachodniej Grecji, nad legendarną rzeką umarłych Acheront, do
dziś dnia przetrwały ruiny Nekromanteionu, starożytnego ośrodka kultu zmarłych,
nazywanego "Miejscem Wyroczni Umarłych".> 

W starożytności przyjeżdżali tu pielgrzymi pragnący rozmawiać ze zmarłymi
krewnymi. Stosowali oni rytuał podobny do tego opisanego w Odysei. Po prostu
składano krwawe ofiary w nastepsttwie czego pojawiały się zmarli których
obecność bezpośrednio doświadczano. 

Inaczej przedstawione zostały poczynania wspomnianego już Saula w pierwszej
biblijnej księdze Samuela. Saul był pierwszym królem Izraela; miał trudne
zadanie zaprowadzenia ładu w kraju rozdzieranym konfliktami wewnętrznymi
pomiędzy wyznawcami prawa Mojżeszowego a poganami oraz nękanym napaściami
zaborczymi, wojowniczych Filistynów. Aby narzucić prawo Mojżeszowe, Saul zakał
pogańskich praktyk magicznych, które ułatwiały kontakt ze zmarłymi. "Nie
znajduje sie pośród Ciebie nikt.. kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i
widma, zwracał się do umarłych... Obrzydliwy jest bowiem dla Pana ten który to
czyni.." W rezultacie Ci którzy sie zajmowali magią bądź tez wywoływaniem duchów
musiał albo uciekąz z królestwa Saula albo ukrywać się ze swymi praktykami. 

Pomimo dawnych wieżę, chociaż skutecznie stłumionych wielu z nas do nią
dzisiejszego radzi sie gwiazd czy tez horoskopów astrologicznych a nie ma to nic
wspólnego z ich wiarą.

Saul zagrożony wypowiedzeniem wojny przez Filistynów i nie znajdując innego
wycia (pan nie odpowiadał przez sny ani przez (urim-wyrocznię ani tez przez
proroków...) Wiec ów zrozpaczony władca postanowił złamać własne zasady aby
dowiedzieć sie co gotuje mu los i jak winien postąpić. Uznał Iz jedynym
ratunkiem Bedzie próba uzyskania rady niedawno zmarłego proroka Samuela który to
właśnie namaścił go na pierwszego króla Izraela.

Właśnie w księdze Samuela następuje opis dramatycznej sceny: dworzanie wynajdują
mu wróżkę zajmującą się czarna magią. Po 24h poście pod osłoną nocy Saul w
przebraniu udaje się do wróżki z Endor. Gdy juz do niej przybywa prosi: proszę
Cie zawróż mi przez ducha (Boh) i spraw, niech przyjdzie ten, którego Ci
wymienię. Wywołaj mi Samuela. Czarownica mądrze na początku tłumaczyła Iz jest
to niezgodne z sprawę ale król Saul zapewnił ją ze nic jej nie grozi a po
chwili ona odpowiada: Widzę istotę pozaziemską (w oryginale słowo elohim po
hebrajsku "bóg") wyłaniające sie z ziemi.

Saul wówczas pyta: Jak wygląda? Czarownica odpowiada: jest to starzec okryty
płaszczem. Dalej Saul rozpoznał Samuela. Niedługo trwała jego radość ponieważ
Samuel rozłościł sie na niego ze ośmielił sie go przywoływać. Gdy zaś Saul
powiedział z czym przybywa, usłyszał to, czego najbardziej się bał i usłyszeć
nie chciał: ze zostanie pobity.

W przypadku Saula mogło dojść do oszustwa. Ponieważ w tym kontakcie występuje "pośrednik"

bo nie wszyscy na pewno zwierzymy osobie drugiej. Takie watpliowsci mamy dziś
ale co ciekawe mieli juz je osoby w V wieku przed Chrystusem o czym świadczą
uwagi na temat "monteis= jasnowidzu" owych czasów wygłaszanych przez
posłańca w
sztuce Eurypidesa Helena: Lecz jakie fałszywe i kłamstwa pełne SA wróżby
wróżbitów... Po cóż wyrocznie zatem= prośmy bogów niosąc ofiary, skończmy z
wyroczniami. To wymyślone , by oszukać ludzi"