Magia swiadoma i nieswiadoma



      Podział na magię świadomą i nieświadomą jest dość niebezpieczny. O
      pierać się tu będę głównie na... religii. Czemu? Otóż w dawnych wiekach religia i magia były ze sobą nierozerwalnie złączone. Kapłani egipscy, perscy, chaldejscy i greccy wielokrotnie używani magii do swoich celów. Wyłączając fakt, że zajmowali się astronomią, wróżbiarstwem i numerologią, magia służyła im też do "czynienia cudów". Jednak ile w tych nadprzyrodzonych czynach było magii, a ile zwykłego oszustwa wiedzą już tylko dawno zmarli kapłani.
      Mimo to niezaprzeczalne jest stwierdzenie, że te dwie dziedziny życia były sobie bardzo bliskie.
      Gdy nastała fala prześladowań przez chrześcijan osób magicznych, ta więź zatarła się i jej skutek widzimy teraz w strachu mugoli przed prawdziwą magią.

      Wracając jednak do sedna sprawy. Posługuję się podziałem na magię świadomą i nieświadomą w oparciu właśnie o religię, a dokładniej chrześcijanizm. Czemu wybrałem tego "wroga" magii? Uważam, że znaczny pierwiastek religii wdarł się w struktury magii i na odwrót. Zatem oprę się na... grzeszeniu.
      Prawdziwy chrześcijanin przestrzega Dziesięciu Przykazań i postępuję wedle przykazania miłości.
      Natomiast ten mniej zaangażowany w religijne nakazy, albo wręcz wierzący, ale niepraktykujący, ma je w mniej głębokim poważaniu.

      Bywa jednak, że człowiek grzeszy świadomie i nieświadomie.
      Taki podział w religii nazywa się grzechem ciężkim i lekkim.
      Tak samo jest z moim podziałem.
      Jeśli czarodziej dokona jakiegoś magicznego czynu świadomie, jest za niego w pełni odpowiedzialny. Odpowiada więc za skutki i następstwa swojego postępowania, niezależnie od tego, czy są one złe czy dobre, czy przyniosły szkodę czy pożytek.
      Natomiast jeśli czarodziej dokona czynu magicznego nieświadomie, albo pod przymusem, wtedy jego odpowiedzialność jest ograniczona. Nie może więc odpowiadać na dokonane zniszczenia, ponosić kary, być sądzonym.
      Dobrym porównaniem jest też przypatrzenie się sytuacji w prawie mugolskim, gdzie istnieje zapis o niepoczytalności oskarżonego.

      Czy zatem magia świadoma ma jakikolwiek sens, skoro przy ewentualnych negatywnych skutkach czarodziej może zawsze powiedzieć, że zrobił to nieświadomie? Owszem, ma. Pomocną tutaj jest różdżka. Jak wiemy, prawdziwa moc czarodzieja objawia się dopiero wtedy, gdy posiada idealną różdżkę, posłuszną swojemu panu i perfekcyjnie wykorzystującą swoje magiczne właściwości.
      Różdżka jest zarazem taką czarną skrzynką jak na pokładzie samolotu: rejestruje uczucia, jakie czarodziej wkłada w rzucenie zaklęcia. I tak jak możliwym jest oszukanie człowieka, różdżka nigdy nie kłamie. Jeśli powstaną jakieś wątpliwości, co do stanu, w jakim był czarodziej w chwili dokonywania magicznego czynu, zawsze można "zapytać" różdżkę.
      Istnieje jeden wyjątek od reguły magii świadomej i nieświadomej.
      Chodzi tu o zabicie istoty magicznej, niekoniecznie czarodzieja czy czarownicę. Mogą to być centaury, hipogryfy, smoki, ale także małe stworzenia, takie jak nieśmiałki czy szpiczaki. Wtedy nie istnieje magia nieświadoma. Morderstwo zawsze jest uznawane za magię świadomą, ponieważ siłę, jaką należy włożyć w zaklęcie uśmiercające musi pochodzić w wnetrza czarodzieja, a tym samym czarodziej musi dać "przyzwolenie" na wydostanie się tej siły, zwanej także nienawiścią.

      Ze względu na ruchomą granicę między magią świadomą a nieświadomą, podział ten stosowany może być tylko w krystalicznie czystych przypadkach.


________________________________________________________________________________


Magia uzytkowa i symboliczna



      Różnica między magią użytkową a symboliczną jest bardzo prosta. Sama nazwa wskazuje, do czego dana dziedzina służy i gdzie jest używana. Definicje obu tych rodzajów magii wychodzą właśnie z nazewnictwa.

      Magia użytkowa to moc używana na co dzień przez wykwalifikowanego czarodzieja lub czarownicę, która dokonuje jej świadomie. Zaliczane są tu więc zaklęcia, eliksiry, klątwy, wróżenie, numerologia, astronomia, zielarstwo, legilimencja i różnego rodzaju magie umysłowo-gestowe. Wykluczam tu konieczność używania różdżki jako narzędzia niezbędnego do określenia, czy działa tu magia użytkowa. Czarodziej może przecież korzystać z magicznych właściwości również bez różdżki, czego dowodem jest chociażby warzenie eliksirów.
      Natomiast magia symboliczna to wszelkie gesty i słowa potrzebne np. do rzucenia zaklęcia. Składają się na nią różne symbole, ruchy różdżką, całe ceremonie i protokoły, przepisy na eliksiry itp.

      Zasadnicza różnica miedzy magią użytkową a symboliczną, to taka, że w przypadku magii użytkowej cel dochodzi do skutku, a w magii symbolicznej nie zawsze.
      Podając za przykład: czarodziej rzuca zaklęcie. Wypowiedział odpowiednią formułę, wykonał ruchy różdżką, skupił się, ale zaklęcie okazało się za słabe do wyznaczonego celu (np. zaklęcie Lumos, które miało zapalić świece nie spowodowało żadnego skutku; świeca nadal jest zgaszona). Mówimy wtedy o magii symbolicznej, gdyż wszelkie symboliczne gesty i formuły zostały wykonane poprawne, ale brakuje skutku.

      Gdyby zaklęcie zadziałało poprawnie i przykładowa świeca zapaliłaby się, wtedy możemy stwierdzić, że zaszło tu zjawisko magii użytkowej.
      Określę to jeszcze prościej: z magii użytkowej czarodziej bądź czarownica ma widoczny skutek, natomiast z magii symbolicznej, mimo poprawności jej wykonania, skutku nie ma.
      Powstaje więc pytanie, w jakim celu istnieje magia symboliczna? Ośmielę się stwierdzić, że chodzi tu o cały ceremoniał i wzbudzenie uczucia szacunku dla samej istoty magii.
      Pompatyczność chwili, gdy czarodziej unosi różdżkę jest większa, niż gdyby rzucał zaklęcie w myślach, bez żadnych dodatkowych gestów.

      Symbolika od zawsze odgrywała w magii dużą rolę i jej pozostałości oraz wpływ na dzisiejszych czarodziejów najwyraźniej widać właśnie w magii symbolicznej, albo jak kto woli: ceremoniale magicznym.


____________________________________________________________________


Magia naturalna i rytualna


      Prestiż magii wzrósł w XV i XVI wieku, kiedy zaczęto stosować tzw. magię naturalną, która nie uciekała się do pomocy sił i istot nadprzyrodzonych, a jedynie wykorzystywała swoje moce do leczenia i uzdrawiania oraz zabawiania gawiedzi. Opierała się ona na przeświadczeniu, że wszystko, co żyje, jest częścią natury, a więc ludzie, rośliny, zwierzęta, skały i minerały, a co za tym idzie - posiada ogromną moc. Kamienie szlachetne miały wpływać na uzdrawianie chorych ludzi, leczenia, wpływania na nastrój, przynoszenie szczęścia. Tworzono amulety z agatów, rubinów, turkusów, opali etc, które, choć drogie, bardzo dobrze się sprzedawały.
      Ziół używano do tworzenia wszelkiego rodzaju maści, naparów, nalewek, które miały uzdrawiać i zapobiegać chorobom. Narodziło się wtedy zaawansowane zielarstwo i ziołolecznictwo, zaczęto badać człowieka także z wewnątrz.
      Adept magii naturalnej musiał doskonale znać dolegliwości i anatomię człowieka.
      Danym ziołem opiekowała się wybrana planeta, która mogła uzdrowić jak i pogorszyć chorobę.
      Magia naturalna używa więc do swych celów tylko i wyłącznie środków łatwo dostępnych, także dla mugoli; opiera się na magii planet, ziół i liczb. Często nazywa się ją znachorstwem.
      Wykrycie związków między kamieniem szlachetnym, a wybraną cyfrą jest trudnym, często niemożliwym osiągnięciem.
      Dlatego magia ta należy do jednych z najtrudniejszych. Adept tej sztuki musi się wykazać nie tylko ogromnym intelektem, ale także logicznym, a zarazem abstrakcyjnym myśleniem, ponieważ magia naturalna nie ma granic. Odrywanie połączeń miedzy jej składnikami jest i było bezczasowe. Niemożliwością jest prosto odpowiedzieć, ile tych połączeń może być.

      Magia naturalna jest stosowana obecnie przez mugoli, jednak nie zdają oni sobie sprawy, jakimi potężnymi mocami się posługują. Dla nich jest to tylko kolejny środek w nauce, ciekawy obiekt badań.
      Tylko czarodziej może dostrzec wartości, jakie tworzą się między runami a gwiazdami, miedzy szmaragdem a piołunem.
      Tych kombinacji jest nieskończenie wiele.
      Jednak możliwość przywoływania duchów i rozmawiania z nimi nigdy nie odeszła w zapomnienie. W Europie zaczęły pojawiać się magiczne książki, zwane czarnymi księgami (grimoires).
      Większość nie miała autorów, ale przypisywano je m.in. Mojżeszowi, Arystotelesowi, Noemu, Aleksandrowi Wielkiemu oraz królowi Salomonowi.
      Księgi te służyły swoją radą, by pomóc zdobyć miłość, przyjaźń, bogactwo, urodę, zdrowie, szczęście, sławę, ale także by zniszczyć wrogów, zabić ich, rzucić klątwę lub urok. Zawierały także wiele porad leczniczych.
      Ponieważ wskazówki i nakazy w tych księgach zmuszały praktykanta do wykonywania wielu skomplikowanych rzeczy, takich jak rysowanie kręgów, magicznych wzorów, odprawiania dziwnych ceremonii, magię tę nazwaną rytualną.

      Aby jednak przywołać ducha, potrzeba tygodni, a nawet mięsięcy przygotowań. Bywa także, że duch mimo poprawnie wykonanych czynności nie przychodzi. Na czym więc polega magia rytualna? Czy to tylko głupie formułki i zapisy ceremoniałów czy też u jej podnóży leży naprawdę duża siła?
      Osobiście uważam, że zarówno magia naturalna jak i rytualna są teraz wykorzystywane przede wszystkim przez mugoli, a więc ich moc nie może być bardzo ogromna. Nieopanowana lub źle użyta magia może przecież prowadzić do tragicznych skutków, a tego nie obserwujemy.
      Rytualizm i ceremoniał są tylko ładna oprawą do magii, ozdobą, jednak tak naprawdę nie odgrywają większego znaczenia. Służą do rozbudzenia wyobraźni, odwrócenia uwagi od części tak naprawdę ważnej w każdej magii: od siły magicznej, która tkwi w ludziach. Tak jak my, tak i magia nie lubi, gdy ją się "podgląda". Ukrywa więc swoją moc pod przykrywką jakichś gestów czy słów. Prawdziwa magia, która pochodzi z wnętrza, działa w ukryciu. Widzimy dopiero jej skutki.

      Sądzę, że magia rytualna została stworzona na pożytek mugoli, jako pewnego rodzaju "pocieszenie", że nie posiadają mocy magicznej.


_____________________________________________________________________

Moc magiczna czarodzieja



      Według logicznej definicji, moc magiczna to cała nagromadzona, skumulowana i gotowa do użycia siła czarodziejska, którą czarownik skrywa w sobie. Posuwając się jednak dalej, poza granice logiki, uznać możemy, że owa moc jest także wszystkim, co oddziałuje na czarodzieja, co ma jakikolwiek wpływ na niego i jego postępowanie. Ba, zaryzykować też można stwierdzenie, że to pewnego rodzaju aura, otaczająca każdą magiczna osobę.

      Osobiście uważam, że ta moc, to nic innego jak wewnętrzna siła. Im większa, tym potężniejszy jest skutek rzuconego zaklęcia, klątwy, wróżby, uwarzonego eliksiru etc. Skupiając się bardziej na określonym celu, który chcemy wywołać zaklęciem, mobilizujemy większą część tej magicznej mocy, co skutkuje lepszymi i trwalszymi efektami.
      Jednak moc magiczna to według mnie nie tylko prawdziwie magiczna siła, ścisła definicja i trwała reguła. Może się ona objawiać w naszych uczuciach. Gniew, nienawiść, złość, zazdrość są silną motywacją do rzucania negatywnych i złowróżbnych zaklęć. Ich przeciwieństwa - miłość, radość, szczęście i spokój, powodują natomiast budzenie się w czarodzieju pozytywnych emocji, a co za tym idzie - większej motywacji do obdarowywania świata swoja radością.

      Paradoksalnie jednak, większe skutki powodują zaklęcia negatywne, wywołane złą mocą. Aby je naprawić, trzeba użyć naprawdę bardzo, bardzo dużo pozytywnej energii.
      Od dawien dawna za ośrodek kumulacji mocy magicznej czarodzieja uważa się rękę, która trzyma różdżkę. Nie bez przyczyny wytwórcy różdżek pytają swoich klientów, która ręka ma moc. I ja przychylam się do tego stwierdzenia. Wynikające jednak z moich poprzednich założeń obserwacje świadczą o tym, że ośrodkiem takiej intensywnej mocy jest także mózg. To właśnie tam zachodzą wszelkie procesy psychiczne, tam czarodziej decyduje, czy rzucić złe czy dobre zaklęcie.
      Każdy z nas posiada taka magiczną siłę. I tylko my możemy odpowiedzieć sobie na pytanie, w jaki sposób ją wykorzystamy.


________________________________________________________


Magiczne slowa i rytualy



      Słowa są jak nić, z której czarodziej tka zaklęcia, uroki i klątwy. Dzięki słowom możemy się komunikować. Magiczne słowa znajdą się na każdą okazję: by zaczarować zamek, polatać na dywanie, przemienić jeża w pinezkę, ale także aby ugotować obiad czy posprzątać dom bez ruszania się z fotela.
      Oczywiście same słowa nie wystarczą, trzeba wykonać także kilka, czasem bardzo skomplikowanych, gestów, machnąć różdżką, wpatrywać się w dany punkt, myśleć o zaklęciu itp. Trzeba je wypowiadać wyraźnie, akcentując odpowiednią sylabę lub głoskę. Wypowiedziane jak należy - zadziałają natychmiastowo, wypowiedziane byle jak - mogą np. spalić nam szatę, albo przyprawić o kolejne głowy.

      Kilka magicznych słów wypowiedzianych razem, szczególnie w rytualny sposób, nazywa bywa inkantacją, czyli magiczną formułą. Inkantacje wykorzystuje się, rzucają zaklęcia lub uroki. Często wypowiada się je z towarzyszeniem rytualnego bębna lub śpiewu.
      Niektóre z najpotężniejszych magicznych formuł w średniowieczu przybierały formę palindromów - wyrazów i fraz, które czytane od początku i wspak wyglądały i znaczyły to samo.
      Skąd wzięły się te słowa i dlaczego przypisuje się im czarodziejską moc, trudno powiedzieć. Prawdopodobnie wymyślili się sami magowie, aby zaimponować swoim klientom, inne pochodzą od imion bogów, nazw geograficznych, nadprzyrodzonych istot.

      Językiem magii w średniowieczu była łacina i to właśnie w tym języku zapisuje się wszelkiego rodzaju formuły zaklęć.
      Jak twierdzą badacze - odpowiednie słowa to połowa sukcesu. Należy zatem dobierać je rozważnie.

      Magiczne rytuały mają związek z magia użytkową. Bardzo mały odsetek wykonywanych gestów, tańców, układanych kręgów czy seansów spirytystycznych ma jakikolwiek związek ze swoimi pradawnymi "przodkami". W czasie wieków cały ceremoniał znacznie się rozrósł, wprowadzając dużo nowoczesności i tracąc na znaczeniu.
      W pierwotnej wersji, rytuały były bardzo proste: rysowanie magicznych kręgów, palenie kadzideł i składanie w ofierze piór feniksa lub smoczej krwi było całym skomplikowanym obrządkiem, który teraz zajmuje prawie dwie godziny i w swoim składzie ma ofiarę ze zwierząt, setki "magicznych" słów, tańce i bicie bębnów w rytm bicia serca czarownika.

      Do głównych gestów rytualnych należą:
      -taniec i śpiew rytualny
      -bicie bębnów
      -magiczny krąg
      -palenie kadzideł
      -pokłony
      -magiczne inkantacje/formuły zaklęć
      -palenie świec
      -warzenie i wypicie eliksiru.

      Oczywiście to nie wszystkie elementy, które używane są od prawieków. Jednak są one najważniejsze i najczęściej używane, a przede wszystkim - sprawdzone.


_______________________________________________________________________________


Rozdzka



      Czarodziejskie różdżki znane są od dawna. Pojawiają się w prehistorycznym malarstwie jaskiniowym i sztuce starożytnego Egiptu.

      Magowie druidów, których ruch kwitł w przedchrześcijańskiej Europie, przewodniczyli rytuałom religijnym zaopatrzeni w różdżki wykonane z gałęzi głogu, cisu, wierzby albo innych drzew uważanych za święte.
      Ciosano je za pomocą świętego noża zanurzonego wcześniej we krwi wyłącznie o wschodzie bądź o zachodzie słońca, a więc, jak wierzono, w porze najstosowniejszej, by drewno mogło chłonąć siły słońca.
      Czym tak naprawdę jest różdżka?
      W świecie magicznym za różdżkę uważa się przedmiot wykonany z drewna, podłużny, cienki, który służy do rzucania zaklęć i uroków.
      Musi zawierać w sobie także jakąś część, element magiczny, obdarzony nadprzeciętną mocą. Tak jak wszystkie rzeczy na świecie posiadają pierwiastek magicznej siły, tak czarodzieje używają do tych celów bardzo zwężonej listy przedmiotów magicznych. Mogą to być np. serce smoka, pióro feniksa, włos jednorożca, włos Wili.
      To zawężenie spowodowane jest zapewne nieufnością czarodziejów do mugolskiego świata. Większość z osób magicznych nie wierzy, że mugole też noszą w sobie pierwiastek magii, a więc, że są w pewnym sensie równi czarodziejom. Nie dopuszczają do siebie myśli, że zwykły mugol mógłby używać jakiegoś magicznego rdzenia, np. skóry salamandry. Dlatego większość z tych elementów została wykreślona z listy i produkcja różdżek opiera się teraz tylko na kilku wybranych.
      Różdżka sama sobie wybiera czarodzieja. Różdżka sama decyduje, ile ze swej mocy uwolnić. I w końcu to różdżka sama obdarza czarodzieja swoją mocą.
      Dopiero w chwili, czy czarodziej posiada odpowiednią różdżkę, która go wybrała, gdy udowodni, że jest wart, dopiero wtedy jego moc magiczna objawia się w pełni.

      Ten kawałek drewna nie służy tylko i wyłącznie do rzucania zaklęć i klątw na przeciwnika, czy wsadzania do nosa trolla.
      Uważam, że od czasu, gdy czarodziej i różdżka "zaprzyjaźnią się" albo jak kto woli, nawzajem opanują swoje magiczne zdolności, stają się częścią siebie. Oznacza to, że zachodzi miedzy nimi wymiana mocy. Obdarzają swojego partnera pierwiastkiem magii. Przypuszczalnie, gdy czarodziej posiada różdżkę z rdzeniem z serca smoka, to w chwili używania jej, moc magiczna tego rdzenia przechodzi na maga.
      Tak samo w drugą stronę: czarodziej obdarza różdżkę siłą, aby jej moc w rzucaniu zaklęć nie słabła.
      Miedzy różdżką a czarodziejem wytwarza się niezwykła więź.
      Mag może używać obcej różdżki, jednak nie będzie mu ona tak posłuszna jak jego własna, ponieważ ma tylko jednego właściciela i to przy nim w pełni ujawnia swe zdolności.
      Kiedy jest się czarodziejem, można użyć prawie wszystkiego do zmaterializowania swoich magicznych zdolności.
      Najlepsze rezultaty osiąga się jednak tylko wtedy, gdy istnieje silne powinowactwo miedzy czarodziejem a różdżką. To są bardzo złożone powiązania. Na samym początku wzajemny pociąg, potem zagłębiające się wzajemne poznanie. Różdżka uczy się od czarodzieja a czarodziej od różdżki. Posiadanie różdżki posiada bardzo subtelnym prawom, ale jeśli ktoś ją odbierze siłą, różdżka zwykle podporządkowywuje się nowemu panu.

      Dla badacza tych magicznych kawałków drewna jasne jest, że mogą one odczuwać. Różdżka staje się istotą żywą, gdy zanurza się ją w złotym proszku "bene".
      Uzyskuje wtedy zdolność rozumowania i czucia. Zapobiega to używaniu ich przez mugoli, którzy strugając patyki, używają ich jako prawdziwych różdżek.
      Należy więc je szanować i troszczyć się o nie już choćby z samego faktu, że są składnikami bardzo potężnej i zapomnianej dawno magii.


_________________________________________________________

Po co nam magia?



      Wydawać by się mogło, że takie pytanie nie może stwarzać trudnej odpowiedzi. To przecież oczywiste, że magia jest potrzebna czarodziejom do dobrego funkcjonowania, a bez niej cały świat magiczny zaczyna się walić.
      To w końcu ona sprawiła, że jesteśmy czarodziejami i czarownicami, że potrafimy czarować, rzucać uroki, warzyć eliksiry i odczytywać nieuniknione z gwiazd i liczb.

      Podstawą naszego życia jest właśnie magia. Nie można jej negować, nie można poniżać. Należy jej się szacunek i docenienie. W świetle tych faktów odpowiedz powinna być prosta.
      I rzeczywiście, taka jest, jeśli pominąć sferę życia, jaką prezentują ludzie niemagiczni.
      Dla nich magią jest elektryczność. To na niej opierają wszystkie dziedziny życia. Dzięki elektryczności zasilają olbrzymie miasta, uczą się, przetwarzają surowce ziemi.
      To podstawa ich funkcjonowania. W tym świetle sprawa magii jako konieczności jest bardzo blada. Okazuje się bowiem, że można sobie bardzo dobrze radzić bez niej. I chociaż obecnie elektryczność z magią przegrywa na wielu polach, to bardzo możliwe, że w przyszłości to właśnie mugole uzyskają przewagę.

      Niewątpliwym jest bowiem fakt, że już teraz ludzie niemagiczni prowadzą szereg badań i doświadczeń, które bardzo przypominają nasze magiczne eksperymenty. Przytoczyć wystarczy chociażby poszukiwanie Kamienia Alchemików, znanego również jako Kamień Filozoficzny.
      Mugoli od dawna fascynowała magia, jednak jej dzieje nie przedstawiają się zbyt korzystnie w ich świetle. Uważają więc, że bez magii można się obyć, a tym samym dokonują coraz to nowych odkryć naukowych i upodabniają swoje "cuda" z naszymi zaklęciami.
      Więc skoro magia w małym stopniu może być zastąpiona przez elektryczność i energię atomową, czy jest koniecznie potrzebna do życia? Czy "czary-mary" i sztuczki magiczne mogą zejść na drugi plan?
      Używanie zaklęć domowych jest z pewnością bardzo pomocne, ale czy potrzebne? Czas to pieniądz, jednak kilka minut poświęconych na przygotowanie kanapki z pewnością nie zhańbi żadnego czarodzieja, a wypranie szaty nie uwłoczy czarownicy, jeśli użyje w tym celu czarodziejskich czy nawet mugolskich! pralni.

      Wątpię, by jakikolwiek czarodziej wyrzekł się magii sam z siebie. Być może jednak w przyszłości będziemy świadkami przemiany używania magii jako źródła bytu, a zaobserwujemy wzrost jej znaczenia jako dodatku do życia codziennego?


__________________________________________________________


Zastosowania magii



      Zielarstwo

      Zielarstwo jest to nauka o roślinach magicznych, ich pielęgnacji, hodowli, uprawą, zbiorem, przechowywaniem i tworzeniem mieszanek ziołowych, wyciągów, nalewek i złożonych leków naturalnych oraz izolacją ciał czynnych z surowców roślinnych. Stanowi jedną z gałęzi ogrodnictwa.
      Mechanizmami działania leków roślinnych oraz ich zastosowaniem zajmuje się ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia).
      Rośliny magiczne czarodzieje hodowali już od starożytności. Leczyli oni ziołami najprzeróżniejsze choroby. W Egipcie lecznictwem zajmowali się kapłani. Przy świątyniach uprawiano rośliny lecznicze, a leki były sporządzane w specjalnych komnatach, według ściśle ustalonych przepisów.

      Astronomia

      Magia Gwiazd (Astronomia) uważana jest za najstarszą z nauk. Długo przed powstaniem jakiejkolwiek dziedziny nauki lub pisanej historii czarodzieje i mugole z pewnością zastanawiali się, dlaczego słońce wschodzi i zachodzi oraz dlaczego księżyc i gwiazdy wykonują swoją wędrówkę po niebie.
      Rozważania te były pierwszym krokiem trwającego od tysięcy lat odkrywania wszechświata.
      Astronomia to nauka o ciałach niebieskich, ich budowie, ruchach, pochodzeniu i ewolucji oraz o materii rozproszonej w przestrzeni kosmicznej. Astronomia, a ściślej jej dział zwany kosmologią, zajmuje się także Wszechświatem jako całością.
      Nazwa astronomia pochodzi z greki: astron (gwiazda) + nomos (prawo). Astronomię można inaczej określić jako naukę o wszelkich obiektach i zjawiskach znajdujących się poza Ziemią.

      Runy

      Magia runiczna ma polegać na umiejętnym wykorzystaniu mocy magicznych alfabetów runicznych - futharków. Według praktykujących ją, istnieje wiele metod korzystania z ich mocy, można przy ich pomocy tworzyć amulety, zaklęcia (ochronne, miłosne) lub zadawać runom pytania przy pomocy rozkładów, runicznych wyroczni.
      Runy to system nie tylko wróżebny, ale przede wszystkim magiczny. Sakralne znaki niosą w sobie potężną energię, która odpowiednio wykorzystana może pomóc w lepszym kreowaniu relacji z partnerem, ugruntować pozycję zawodową i zwiększyć, bądź umocnić stan posiadania.
      Kiedy Wikingowie wyruszali na wojenną wyprawę na burtach swoich łodzi wycinali znaki tajemne, które miały im zapewnić pomyślność i bezpieczny powrót do domów. Runy - dar od staroskandynawskiego boga Odyna, są zbiorem znaków magicznych - stały się także jednym z najstarszych europejskich alfabetów rozpowszechnionym wśród Skandynawów i Germanów.

      Numerologia

      Magia cyfr (Numerologia). W czasach starożytnych, kiedy powstała większość nauk tajemnych, jak tarot, chiromancja i astrologia, narodziła się też Numerologia (łac. numerus - liczba + gr. lógos - słowo; nauka) astrologiczna wiedza tajemna o magicznym, ukrytym znaczeniu liczb, także systemy obliczeń opartych na przypisywaniu literom określonych liczb.
      To wiedza o liczbach, ich właściwościach i możliwościach jakie dają każdemu z nas. Dzięki niej możesz dowiedzieć się, dlaczego czasami nie potrafisz poradzić sobie z drobiazgami lub dlaczego zdarzają Ci się niespodziewane dary od losu. To liczby rządzą otaczającym nas światem i warto poznać ich tajemnice. Już tysiące lat temu wtajemniczeni mędrcy zgłębiali znaczenia liczb, szukając w nich odpowiedzi na pytania dotyczące sensu istnienia świata. Powstała nawet nauka o symbolice liczb i ich mistycznych znaczeniach - numerologia.

      Wróżbiarstwo

      Wróżbiarstwo to zespół czynności związanych z próbami przepowiadania przyszłości z pomocą specjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji także sił nadnaturalnych. Badania różnych kultur czarodziei wykazały, że wróżby są równie popularne jak wiara w bóstwa.
      iększość przepowiedni odnosi się do szczęścia w miłości, majątku lub posiadania dzieci, czyli do tego co najbardziej interesuje większość ludzkości.
      Wiele wróżbiarskich systemów zrodziło się w starożytnej Mezopotamii ponad cztery tysiące lat temu. Wróżeniem zajmowali się tam kapłani, którzy studiowali ruch gwiazd i planet oraz badali wnętrzności zwierząt ofiarnych, by odnaleźć wskazówki co do pomyślności króla i społeczności.
      Niektórzy wróżbici szukali znaków na przyszłość, wprawiając się w trans i prosząc o pomoc duchy, inni znów odnajdywali je w przyrodzie. Zaćmienie, burza gradowa, narodziny bliźniąt albo sposób, w jaki dym unosi się w powietrze - niemal wszystko mogło zostać zinterpretowane jako zapowiedź tego, co ma nadejść.

      Alchemia - eliksiry

      Eliksiry - niezwykle wywary z niezwykłych składników - od zawsze należały do podstawowego wyposażenia warsztatu maga. Mityczne czarownice przygotowywały eliksiry, które pomagały odzyskać młodość, przemienić ludzi w zwierzęta albo zapewniały niewidzialność.
      U podstaw legend o magicznych właściwościach eliksirów (z łacińskiego elixir, "płyn zapewniający młodość i długie życie", prawdopodobnie od arabskiego al-iksir o tym samym znaczeniu) bez wątpienia legły bardzo realne skutki działania pewnych substancji na ludzkie ciało i umyśl.
      Toniki sprowadzające sen, wywołujące halucynacje, powodujące paraliż, przyśpieszające albo spowalniające bicie serca czy tez odurzające znane były od dawna i mogły zarówno leczyć, jak i szkodzić. Nietrudno sobie wyobrazić, ze przy odpowiednim doborze składników taki eliksir mógłby wiec spowodować zmianę wyglądu albo zamienić nienawiść w miłość.

      Zaklęcia

      Magia Światła polega przede wszystkim na zaklęciach. Słowo "zaklęcie" wywodzi się z języka łacińskiego, a konkretnie ze słowa "cantamen", które oznacza zaczarowanie lub po prostu czar. Jest to ustalona, niezmienna formuła słowna, której przypisuje się magiczną moc.
      W naszym świecie zaklęcia istnieją od wieków.
      Używamy ich do osiągnięcia swych celów, od zaklęć zemsty, zaklęć miłosnych, zwycięstwo w walce, aż po czary związane z urodzajem w gospodarstwie.
      Należy pamiętać, że rzucanie zaklęć to bardzo trudna sztuka, ponieważ wymaga mocnego skupienia się na przedmiocie/istocie żywej i odpowiedniego ruchu różdżką.

      Magizoologia

      Magiczne stworzenia od wieków towarzyszyły czarodziejom. Nieraz pomagały, kiedy indziej toczyły z nami bitwy lub żyły cicho tam, gdzie czuły się najlepiej i żadnym najmniejszym piśnięciem nie zdradzały swojej obecności. W każdym razie historia pełna jest pozostawionych na niej śladów łap, kopyt i pazurów. Ile żyje obecnie niezwykłych gatunków?
      Nikt tego nie zliczy, jednak musimy próbować, poznawać je, by nagle, gdy zorientujemy się, że nie jesteśmy w lesie sami nie wyszeptać przerażonym, bezsilnym głosem: Dlaczego tych oczu jest czworo?
      Magizoologia to dziedzina ONMS, która zajmuje się badaniem magicznych stworzeń, a także ich ochroną i systematyką. Magizoolodzy są istnymi ekologami Magicznego Świata, opiekują się i pomagają ginącym gatunkom. To właśnie ta dziedzina dostarcza nam informacji o, np. leczniczych właściwościach łez feniksa czy łusek smoka.