Czym jest magia?


      W świecie czarodziejów magia jest sposobem dokonywania rzeczy, które zgodnie z prawami natury, są niemożliwe do wykonania. Czarodziejom wystarczy teleportacja, czy proszę Fiuu, żeby natychmiast przenieść się z miejsca na miejsce, wytwarzają latające miotły i dywany, używają świstoklików, poruszają się magicznym autobusem, mogą przeobrażać się w zwierzęta, rzeczy, a nawet obcych ludzi.

      Choć większość mugoli nie wierzy w czary, to jednak uznają ich dziedziny, takie jak ziołolecznictwo, iluzja, bioterapia. Podobnie negują istnienie pozaziemskich istot, które możemy wykorzystać do własnych celów, takich jak boginy, dżiny, hipogryfy etc.
      Jednak mimo tych "zabobonów" i "głupot", o czym głoszą m.in. duchowni chrześcijańscy i żydowscy, ludzie od wieków zwracali się, potajemnie z uwagi na konsekwencje, o pomoc do czarodziejów i czarownic, zwanych znachorami lub "mądrymi babkami".
      Stosowali "czary", aby zdobyć bogactwo i wiedzę, miłość i przyjaźń, a często także by dokonać zemsty. Oczywiście takie mugolskie sposoby czarowania były bezwartościowe.

      Aby magia się dokonała, potrzebna jest moc, który posiada tylko prawdziwy czarodziej. Można więc uznać, że magia to część nas samych.
      Czynnikami określającymi magię są rytuale działania (np. ruch różdżką, warzenie eliksiru), obiekty materialne (np. składniki magicznych wywarów), formuły tekstowe.
      Magia, czysta magia jest "bezbarwna". Oznacza to, że nie służy ani dobrym, ani złym mocom. Jest w pewnym sensie obojętna na działanie ludzi niemagicznych oraz czarodziejów.
      Dopiero moc magiczna czarodzieja, która działa na czystą magię, określa jaki kolor ona przybiera, albo mówiąc prościej, do jakich celów będzie służyć. To od intencji maga zależy, czym tak naprawdę będzie magia.

      Ważnym czynnikiem odróżniającym magię od mocy magicznej jest postać i sens samej magii. Jak wspominałem, czysta magia jest bezbarwna, a więc obojętna. Zatem w swojej istocie występuje jako wolna, niczym nie skrępowana siła nadnaturalna.
      Moc magiczna natomiast jest opanowana przez czarodzieja/czarownicę i im służy. Krępują ja zatem więzy łączące ją z osobą magiczną.
      Magią możemy być też my sami. Tak często powtarzane słowa, że miłość to najsilniejsza magia nie są przecież wymysłem jakiegoś szaleńca. Człowiek, który potrafi kochać ma w sobie wielki dar, wielką siłę, która jest potężniejsza niż sama śmierć. Ośmielę się zatem stwierdzić, że skoro nawet magia nie może pokonać rzeczy ostatecznych, a dokonuje tego "zwykła", mugolska miłość, czy zatem nie wszyscy z nas mają w sobie pierwiastek magii, choćby pod postacią właśnie miłości? Czy magia nie może być uczuciem? Zdolnością współodczuwania? Czy to koniecznie tylko krucha definicja, sztywno otoczona ramami "ty jesteś czarodziejem, więc możesz używać magii, a on jest tylko mugolem, więc tego nie potrafi!"?

      Magia to zdecydowanie coś, co od dawien dawna interesuje i fascynuje ludzi; wielu gotowych jest oddać za nią całe życie, albo poświęcić je na badania. Może trzeba postawić sobie pytanie, czy magia i jej siła warta jest takiego poświęcenia?


__________________________________________________________________________

Pochodzenie magii



      Słowo magia wywodzi się od nazwy najwyższych ranga kapłanów w starożytnej Persji, zwanych magami. W VI wieku przed narodzeniem Chrystusa ich władza nad siłami przyrody była znana w całym starożytnym świecie. Jako naśladowcy religijnego przywódcy Zaratustry zajmowali się interpretacją snów, wróżeniem z gwiazd, astrologią, numerologią i alchemią.
      Nie można określić jedynego "wynalazcy magii". Nie mogła jej stworzyć żadna pojedyncza kultura, ani tym bardziej osoba, nawet obdarzona nadprzeciętnymi zdolnościami.
      Magiczne praktyki przekazywane z pokolenia na pokolenie, powstały w wielu starożytnych cywilizacjach. Dlatego uważam, że nie istnieje "stworzyciel" magii i sił magicznych, a sama jej istota trwa od początku świata.

      Świadczy za tym fakt, że magii nikt nigdy nie ujarzmił w pełni, co oznacza, że jej moc jest nieopisanie wielka.
      Magia mogła się więc narodzić razem ze światem, a następnie tak jak on, ewoluować, wchłaniając w siebie całą jego niezwykłość.
      Przy Wielkim Wybuchu powstała ogromna energia, która mogła być zaczątkiem magii.
      Nikt przecież nie udowodnił, czego skutkiem było powstanie Wszechświata. Jest na ten temat tysiące teorii, jednak żadna z nich nie opiera się na niepodważalnych faktach. Mogę zatem w swoim rozumowaniu przyjąć, że wytworzona energia była pramatką naszej dzisiejszej magii. Może to nawet dzięki magii żyjemy teraz na świecie? Cykl narodzin i życia człowieka, nawet niemagicznego, jest przecież do dzisiaj wielką zagadką. Czy możliwe jest, że człowiek jako istota żyjąca i myśląca powstała dzięki magii? Skąd wzięli się czarodzieje? Czy pierwiastek magiczny, który trwa w całym kosmosie, dał o sobie znać właśnie w tych "wybranych"?
      Po ewolucji magii i pojawieniu się pierwszych ludzi, którzy zaczęli jej używać, dzieje historii prowadzą nas do czarodziejów i czarownic, którzy wykorzystują magię w pełni świadomie. Jednak w przeszłości, a dokładnie w czasach prehistorycznych, gdy człowiek pierwotny żył w zgodzie z naturą, osiągnięciem magicznym tamtych czasów było pojawienie się ognia.

      Magia więc nie ma wyznaczonego miejsca narodzin - trwa od początku świata do dnia dzisiejszego. Jej prawdziwe pochodzenie, poparte dowodami, a nie teoretyczne rozmyślania, pozostaną zapewne na długo wielka tajemnicą.


_______________________________________________________


Zwierzeta i stworzenia magiczne


      AKROMANTULA

      Akromantule to wielkie, włochate, ośmiookie pająki, które potrafią posługiwać się ludzką mową. Pochodzą one z gęstych dżungli Borneo. Ich cechy szczególne:
      -grube czarne włosy pokrywające ich całe ciało
      -rozstaw nóg, osiągający nawet 15 stóp
      -duże szczypce, wydające charakterystyczny akromantulom klekot
      Akromantula jest mięsożernym, wolącym duże ofiary zwierzęciem. Samiec jest mniejszy od samicy, która może znieść nawet do stu miękkich, białych wielkości piłki plażowej jaj. Młode wykluwają się z nich po 6-8 miesiącach. Jaja akromantuli zostały zaliczone przez Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami do towarów niewymienialnych klasy A (bardzo wysokie grzywny za ich import czy sprzedaż).
      Przypuszcza się, że zwierzę to zostało wyhodowane przez czarodziejów, miało w takim układzie służyć do pilnowania domostw albo skarbów, jak to zwykle bywa w przypadku stworów stworzonych za pomocą magii. Są one - jak już wspomniałem - inteligencją zbliżone do ludzkiej, lecz przez swą... niezbyt przyjemną naturę, zbyt niebezpieczne by z człowiekiem porozmawiać. Zjedzą każdego, niezależnie czy to mugol czy czarodziej.

      BAZYLISZEK

      Pierwszy znany, zarejestrowany bazyliszek został wyhodowany przez greckiego czarnoksiężnika - Herpona Podłego, wężousty po wielu eksperymentach odkrył, że gdy kurzego jaja podrzuconego ropusze wykluwa się olbrzymi wąż, który posiada niebezpieczne moce.
      Bazyliszek jest szmaragdowozielony który może osiągnąć nawet 50 stóp długości! Samiec ma szkarłatny grzebień na głowie, śmiertelnie jadowite kły, i bardzo niebezpieczną broń, własne oczy. Gdy ktoś w nie spojrzy, natychmiast pada trupem. Lecz gdy ktoś spojrzy na nie przez np. lusterko, to taki "szczęśliwiec" zostaje tylko spetryfikowany.
      Jeśli pożywienia jest wystarczająco dużo (żywią się wszelkimi ssakami, ptakami i większością gadów) bazyliszek może dożyć bardzo podeszłego wieku (podobno okaz Herpona Podłego przeżył 900 lat!).Bazyliszek ma dwa słabe punkty czyli dwie pięty achillesowe. Są to: pianie koguta i zapach łasicy. Pierwszy sposób jest prostszy na zabicie bazyliszka, ponieważ wystarczy, ze kogut zapieje rano i wtedy bazyliszek wyzionie ducha. Lecz drugi jest trudniejszy, ponieważ najpierw trzeba bazyliszka zwabić do nory łasicy, a później zamknąć wszystkie wejścia i wyjścia żeby nie mógł wyjść, dopiero wtedy czekamy aż zdechnie.
      Hodowla tych niebezpiecznych stworzeń jest zakazana od średniowiecza, ale bardzo łatwo to ukryć, wystarczy wyjąć kurze jajo spod ropuchy. Tak czy siak, bazyliszki mogą kontrolować tylko wężouści, co nie znaczy, że będą oni ich na pewno słuchać.

      CENTAUR

      Centaur ma głowę, tors oraz ręce człowieka, podczas gdy reszta tułowia i nogi są konia. Może występować we wszystkich maściach koni, jest stworzeniem inteligentnym i zdolnym do ludzkiej i sensownej rozmowy.
      Centaury zamieszkują lasy, przypuszcza się że pochodzą z Grecji. Lecz grupy centaurów można spotkać w całej Europie. Czarodzieje-specjaliści wyznaczają im tereny na których na pewno nie natkną na mugoli (raczej mugole na nich), chociaż one uważają tą pomoc za zbyteczną, gdyż same potrafią ukrywać się przed mugolami.
      Życie centaurów, mimo wszystko, jest dla nas tajemnicą. Są równie nieufne co do mugoli jak i do czarodziejów, na dodatek chyba nie widzą między nimi zbyt dużej różnicy. Żyją w stadach, których populacja waha się pomiędzy 10-50 osobników. Są biegłe (przynajmniej tak się uważa) w magicznym leczeniu, łucznictwie, wróżeniu oraz astronomii.

      DRUZGOTEK
      Rogaty, bladozielony demon wodny jest spotykany w jeziorach Wielkiej Brytanii i Irlandii. Żywi się małymi rybami, jest agresywny zarówno w stosunku do mugoli, jak i do czarodziejów. Ma bardzo długie palce, które mimo, że mają silny chwyt - łatwo złamać. Można go odpędzić wieloma zaklęciami czy urokami, głównie zaklęciem Relashio.

      FENIKS

      Feniks jest pięknym, szkarłatnym ptakiem o wielkości łabędzia. Wspaniały, o złotym ogonie, szponach i dziobie. Zamieszkuje szczyty gór i spotykany jest w Egipcie, Indiach i Chinach. Feniksy są nieśmiertelne, gdyż kiedy się zestarzeje, ginie w wytworzonych przez siebie płomieniach, a potem się z nich odradza jako pisklę. Są łagodnymi, roślinożernymi stworzeniami.
      W związku z czym nigdy nie zabijają zwierząt, gdyż żywią się wyłącznie ziołami, posiadają też zdolność teleportacji. Magiczna pieśń feniksa, wzmacnia odwagę tych o czystym sercu, i sprawia, że do serc osób złych wkrada się strach. Łzy feniksa mają bardzo silne właściwości lecznicze, są bardzo silne, przez co mogą przenosić wielkie ciężary.

      GRYF

      Stworzenie pochodzące z Grecji, ma głowę i przednie łapy olbrzymiego orła i tylne łapy lwa. Podobnie jak sfinksy, gryfy często używane są przez czarodziejów do strzeżenia skarbów. Mają bardzo gwałtowną naturę, znane są przypadki obłaskawiania ich przez czarodziejów. Żywią się surowym mięsem, najchętniej ssaków.

      HIPOGRYF

      Wywodzący się z Europy lecz można go znaleźć na całym świecie. Głowa, przednie nogi i skrzydła są olbrzymiego orła, a tułów konia. Można go oswoić, ale tego zadania powinni podejmować się wyłącznie specjaliści. Podchodząc do niego należy mieć z nim bezustanny kontakt wzrokowy i ukłonić się, okazując dobre intencje. Jeśli hipogryf również się ukłoni, można bez obawy się zbliżyć.
      Hipogryfy ryją ziemię w poszukiwaniu owadów, ale nie pogardzą ptakami i małymi ssakami. Budują na ziemi gniazda, gdzie składają jedno duże jajo o dość delikatnej skorupie. Po dniu wykluwa się pisklę, a po tygodniu jest gotowe do lotu. Ale na dłuższe loty będzie w stanie dopiero po paru miesiącach.

      JEDNOROŻEC

      Jednorożce (jak sama nazwa wskazuje) mają dość długi (ok. 25 cm) róg na środku głowy. Sam róg, jest "spleciony" z dwóch mocnych kości. Róg ten ma właściwości uzdrowicielskie Na karku jednorożce mają długą, piękną grzywę zawsze jednakowego koloru z ogonem.
      Jednorożce to niezwykle stworzenia. Posiadają niezwykle magiczną moc, zauważaną również przez mugoli. Już od wieków róg jednorożca uważany jest za najlepsze lekarstwo na wszystkie choroby (również jest odtrutką na wszystkie trucizny). Krew tego magicznego stworzenia daje życie każdemu kto ją wypije, jednak osoba ta zostanie na zawsze przeklęta (ponieważ zabicie niewinnego stworzeni jest okropną zbrodnią). Czarodzieje używają rogów (do sporządzania eliksirów) i włosów z ogona (do wykonania wnętrza różdżek). Wyobrażenia na temat wyglądu jednorożców są bardo różne: mugole w starożytności uważali, ze wyglądały jak antylopy z ogonami jak u lwa, czerwonymi głowami, niebieskimi oczami.
      Ciała miały białe, zaś rogi były u podstawy białe, w środku czarne , na czubku czerwone. Czarodzieje już od dawna wmawiają mugolom, którzy zobaczyli jednorożca, ze widzieli antylopę onyks, gdyż z daleka wygląda jakby miała jeden a nie dwa długie rogi. Czarodzieje jednak wiedzą, ze jednorożce mają postać konia, srebrzystobiałą sierść (oczywiście jako dorośle osobniki, źrebięta mają barwę złotą), a rogi są złote.
      Dorośle jednorożce znoszą dotyk tylko dziewic (Źrebięta znoszą również dotyk chłopców), dlatego tez łatwo jest je złapać: w miejsce gdzie pojawia się to wspaniale zwierze należy umieścić dziewice, jednorożec położy łeb na jej kolanach i zaśnie. Wtedy łatwo można go obezwładnić.
      Nie można jednak zbyt łatwo go zabić ponieważ posiada olbrzymią magiczną moc. Jednorożce występują bardzo rzadko, wiec Ministerstwo Magii naznaczyło wysoką karę na każdego, kto skrzywdzi to wyjątkowe zwierze.
      Jak wiecie pewnie z lekcji eliksirów, używamy tylko sproszkowanego rogu i włosów z ogona jednorożca - ponieważ poza wiezieniem, za zabicie jednorożca grozi kara gorsza od śmierci. Co najmniej raz dziennie jednorożec teleportuje się w miejsce, w którym przebywał już kiedyś, i bylo mu tam dobrze. Nazywamy to autoteleportacją.
      Jeżeli kiedykolwiek spotkacie jednorożca, a macie nieczyste sumienie, lepiej się do niego nie zbliżajcie. Chłopcy w ogóle nie powinni zbliżać sie do dorosłego jednorożca, niezależnie od czystości sumienia.

      LEPROKONUS

      Inteligentniejszy od elfa i mniej złośliwszy od topka, chochlika czy bahanki - leprokonus jest wielkim psotnikiem. Ich psikusy rozśmieszają nie tylko ich samych, ale także (choć nie zawsze) czarodzieja, który został ich "ofiarą". Spotykany wyłącznie w Irlandii, osiąga wzrost do 6 cali i jest cały zielony. To jedyne spośród tych małych, humanoidalnych postaci, które potrafią mówić ludzkim głosem. Mimo to, nigdy nie zażądały zmiany ich statusu "zwierząt".
      Są żyworodne, żyją głównie w lesistych okolicach, ale lubią też przyciągać uwagę mugoli, z tego też powodu, w mugolskiej literaturze dziecięcej, występują prawie tak samo często jak elfy. Wytwarzają nadzwyczaj podobną do złota substancję, która, ku ich wielkiej uciesze, znika po kilku godzinach. Są roślinożerne, i nigdy nie wyrządzają ludziom żadnej poważnej krzywdy. Wystarczy mieć poczucie humoru, a wtedy spotkanie z nimi jest wręcz miłe.

      MANTYKORA

      Mantykora jest bardzo niebezpiecznym zwierzęciem, pochodzi z Grecji. Ma głowę człowieka, ciało lwa i ogon skorpiona. Jest tak samo niebezpieczna jak chimera, i równie rzadka. Podobno cicho nuci, gdy pożera swoją ofiarę. Skóra mantykory odbija większość zaklęć i uroków, a ukłucie jej żądłem, powoduje natychmiastową śmierć.

      NIEŚMIAŁEK

      Nieśmiałek to stworzonko pilnujące drzew, spotykane najczęściej w zachodniej Anglii, południowych Niemczech oraz niektórych lasach Skandynawii. Osiąga wzrost do 8 cali, przez co trudno go zauważyć, sprawia wrażenie, że składa się z kory, gałązek i dwóch małych, brązowych oczek.
      Żywią się insektami. Są pokojowo nastawione, i bardzo nieśmiałe, lecz jeśli ktoś zagraża drzewu którego pilnuje, rzuca się na wroga i stara mu się wydrapać oczy swoimi spiczastymi palcami. Żeby odwrócić jego uwagę od drzewa, trzeba podać mu kilka korników, a kiedy zwierzątko się nimi zajmie, trzeba pobrać próbkę drzewa, bo nic innego zrobić się nie da.

      PEGAZ

      Pegazy można spotkać na całym świecie, istnieje wiele różnych ras. Abraksan; niezwykle silny, gigantyczny koń maści palomino, Aetonan; kasztanowaty, popularny w Irlandii oraz Wielkiej Brytanii, Granian; myszaty, bardzo szybki oraz Tesnal; kary, może być niewidzialny, choć wielu czarodziejów uważa, że przynosi on pecha. Podobnie jak w przypadku hipogryfów, właściciele skrzydlatych koni muszą na nie regularnie rzucać zaklęcie zwodzące.

      PUFEK

      Pufki są spotykane na całym świecie. Krągłe, porośnięte miękkim kremowo szarym futerkiem, łagodne stworzonko. Można je bez skrupułów przytulać, a nawet nimi rzucać.
      Nie wymagają specjalnej opieki, a kiedy jest zadowolony - mruczy. Czasami wysuwa cienki, bardzo długi język, który pełza po domu w poszukiwaniu jedzenia. Pufek to typowy śmietnikowiec, i zje wszystko, odpadki pająki, nawet smarki z nosów śpiących czarodziejów (jego ulubiona czynność). Bardzo lubiane i popularne zwierzątko domowe.

      SFINKS

      Znany egipski potwór, o głowie człowieka i tułowiu lwa. Od około 1000 lat jest wykorzystywany do pilnowania skarbów. Są bardzo inteligentne i kochają się w zagadkach i rebusach. Jest niebezpieczny gdy ktoś źle odpowie na jego pytanie, lub próbuje się wedrzeć do skrytki czy ukraść skarb.

      SMOK

      Smoki to naprawdę niezwykle stworzenia! Ogromne, posiadające skrzydła (prawie wszystkie gatunki), ziejące ogniem, o różnej barwie łusek i różnym wyglądzie. Smocze serce służyło do wykonywania rdzenia w różdżkach , natomiast smocza krew wykorzystywana była na 12 sposobów.
      Te "potwory" wzbudzają lek zarówno wśród czarodziei jak i mugoli. Historia smoków jest bardzo niejasna. Wiemy, ze smoki występowały już w starożytności, ale konkretna data nie jest znana . Wiemy jedynie, ze ich wygląd nie zmienił się aż do dzisiejszych dni. Smoki wyglądem przypominają mugolskie jaszczurki i aligatory (tylko, ze mają skrzydła). Kolor łuski może być: zielony, błękitny, czarny, itp. W dzisiejszych czasach zabronione jest posiadanie smoka, jednak niektóre gatunki żyją na wolności.
      Dużo problemów sprawiają Ministerstwu Magii mugole którzy zobaczyli przez przypadek smoka . Na ogól Ministerstwo wmawia takim mugolom, ze zobaczyli smoka z komodo (to taka duża jaszczurka, żyjąca na wyspach Komodo). Jedne ze znanych gatunków smoków to: norweski kolczasty, walijski zielony, chiński ogniomiot, rogogon węgierski, szkocki krótkopyski.

      TRYTON

      Żyją na całym świecie, ich wygląd jest równie zróżnicowany jak u ludzi. Ich zwyczaje są zaś równie tajemnicze jak u centaurów. Jednak ci czarodzieje, co opanowali język trytoński, opowiadają o bardzo dobrze zorganizowanych społecznościach. Różnią się m. in. wielkością w zależności od środowiska. Trytony, podobnie jak centaury, odmówiły statusu "istot" i wolą pozostać "zwierzętami".

      WILKOŁAK

      Przypuszcza się, że pochodzi z północnej Europy, lecz obecnie można go spotkać na całym świecie. Wilkołakiem staje się, gdy ugryzie człowieka ktoś, kto do nich należy. Nie wynaleziono, niestety, do tej pory żadnego lekarstwa powstrzymującego przemiany, choć ostatnie odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły najgorsze objawy przemiany.
      W wilkołaka zmienia się raz w miesiącu, przy pełni księżyca. Najczęściej normalny, zdrowy na umyśle czarodziej lub mugol zmienia się w krwiożerczą bestię. Jest to jedno z nielicznych stworzeń, które ciągnie do ludzi, bowiem jest to ich ulubiona zdobycz.

      YETI

      Pochodzący z Tybetu stwór, jest wielką tajemnicą dla mugoli, lecz dla czarodziejów - mniejszą. Podejrzewa się, że jest spokrewniony z trollem, lecz nikomu nie udało się zbliżyć do niego na tyle, żeby przeprowadzić dokładniejsze badania. Osiąga nawet 15 stóp wzrostu i całe jego ciało jest porośnięte, gęstym, śnieżnobiałym włosem. Boi się jednak ognia, przez co może być odparty przez wprawnych czarodziejów.


______________________________________________________________________________


Czarna i biala magia


      Jest wiele rozbieżności w ujęciu różnic pomiędzy białą, a czarną magią. Współcześni magowie, którzy należą do zachodniego kręgu kulturowego nie przypisują żadnemu rodzajowi magii kolorów, twierdząc, że magia to tylko narzędzie, a sposób w jaki ja wykorzystamy zależy tylko od woli maga. Można z tego wywnioskować, że to mag może być ,,czarny", albo ,,biały".

      Na Syberii natomiast funkcjonuje bardzo ścisły podział pomiędzy ,,białych", a ,,czarnych" szamanów, który zależy od ich pochodzenia.
      W Europie szczególnie w okresie średniowiecza podział ten był ścisły. Współczesny brak rozróżniania rodzajów magii bezpośrednio wiąże się z charakterem współczesnej kultury zachodniej np. idee indywidualnej wolności, liberalizmu, czy demokracji.
      W kulturze popularnej biała magia to zwykle magia, która wykorzystywana jest do dobrych celów i dobrymi sposobami, zaś czarna magia służy złu, wykorzystywania jest do niecnych zamiarów i zwykle wiąże się z wykonywaniem jej na mroczne sposoby.

      Alister Crowley uważa, że biała magia to wszelkiego rodzaju działania maga zgodne z jego Wolą, znaczy to, że wszystko co robi mag wspierane jest przez wszystkie siły wszechświata.
      Wszystkie inne działania, oczywiście magiczne, które sprzeciwiają się Woli uznawane były przez niego za czarną magię. Choć posługiwał się obiema. Podobno miał w swojej posiadłości osobne pokoje do dwóch rodzajów magii.

      W religii Vicca czyny, które nie sprawiają nikomu krzywdy nazywane są białą magią, natomiast wyrządzanie krzywdy to czarna magia. Ze względu na nie zawsze dokładne granice wyznaczone przez te pojęcia, pojawiło się także pojęcie "szara magia", które oznacza magię balansującą na granicy tych dwóch.


_________________________________________________________


Magia wysoka i niska



      W starożytności magia dzieliła się na dwa rodzaje - wysoką i niska, różniące się głownie celami swych wyznawców. Podział ten z względu na łatwość wyodrębnienia zachowuje się do dzisiaj.

      Magia wysoka, wiążąca się z religią, była trudna do opanowania i wymagała wielu lat ciężkiej pracy i doświadczeń. Magowie inspirowali się osiągnięciem wiedzy niedostępnej poprzez czary niższej magii. Kiedy odprawiana była wysoka magia, wzywano bogów, duchy i magiczne stworzenia, aby pomogły magowi osiągnąć chwalebne cele.
      Czarodzieje mieli nadzieję otrzymać prorocze wizje, stać się uzdrowicielami, a nawet uczynić się równym bogom. Do takich jednostek należał m.in. Pitagoras, który dzięki wyższej magii, odkrył Redukcję Teozoficzną.
      Wysoka magia głosiła, że człowiek jest małą wersją wszechświata i zawiera jego wszystkie elementy. A więc uczucia, doświadczenia, możliwości, zdolność przezywania, przetrwania i powracania w innej postaci (duchy).
      Oznacza to także, że mugole również posiadają pierwiastek magiczny, o czym wcześniej wspominałem.

      Rozwijając wyobraźnię i intuicję, mag uzyskiwał zdolność wprowadzania rzeczywistych (i pozornych) zmian na świecie. Osiągnięcie umiejętności, których wymagała ta magia, oznaczało jednak poświęcenie całego swojego życia na badania.
      Bardziej znaną i stosowaną formą magii, była magia niska. Celem ludzi w głównej mierze jest przecież uzyskanie dóbr doczesnych: bogactwa, sławy, zdrowia, powodzenia, sukcesów, piękna, miłości itp. W skład magii niskiej wchodzą więc takie dziedziny jak wróżbiarstwo, astrologia, eliksiry miłosne, zaklęcia.
      Spowodowało to, że około czwartego wieku przed naszą erą, tysiące mężczyzn i kobiet obwołało się czarodziejami i czarownicami, chociaż o magii nie mieli zielonego pojęcia.
      Sprzedawali oni fałszywe amulety i talizmany, rzucali bezwartościowe klątwy, poili swoich klientów ohydnymi eliksirami, wróżyli z gwiazd i przepowiadali zmyśloną przyszłość. Tacy oszuści na zawsze wpisali się w historię mugoli jako szalbierze i bardzo przyczynili się do opinii niemagicznych osób o naszym czarodziejskim świecie.

      Osobiście uważam, że prócz tych różnić, magię wysoką i niską dzielą również nakłady magicznej mocy, jakiej trzeba użyć, aby dokonać zamierzonego celu. Oczywistym chyba jest, że więcej tej mocy zostanie zużytej go magii wysokiej, która wymaga znacznego poświęcenia i inteligencji.
      Magia niska jest magią, którą można nazwać pokazową, gdyż oscyluje na łatwych i szybkich osiągnięciach czarodziejskiej ery. Nie wymaga ona dużej siły; aby kogoś zaczarować nie trzeba przygotowywać się całymi latami, aby uwarzyć miłosny eliksir wystarczy miesiąc, a wytworzenie amuletu to kwestia kilku dni.