Wstęp



      Podręcznik, który otrzymałes, Drogi Czytelniku, posłuży Ci do bliższego poznania Starożytnych Run - przedmiotu, który jednych może nudzic, innych zas fascynowac.

      Dzięki niemu, odkryjesz prawdziwa magię tajemniczych znaków, przeniesiesz się w swiat przygody, wróżb i alfabetów.

      Podręcznik zawiera najważniejsze informacje o Runach, Futharku, systemie wróżebnym.

      Dlatego nie wahaj się i wyrusz w swiat, gdzie logiga przestaje miec znaczenie, a licza się tylko domysły...



______________________________________________________________________

Runy jako alfabet



      Runy to system nie tylko wróżebny, ale przede wszystkim magiczny. Sakralne znaki niosa w sobie potężna energię, która odpowiednio wykorzystana może pomóc w lepszym kreowaniu relacji z partnerem, ugruntowac pozycję zawodowa i zwiększyc, bad�umocnic stan posiadania.



      Kiedy Wikingowie wyruszali na wojenna wyprawę na burtach swoich łodzi wycinali znaki tajemne, które miały im zapewnic pomyslnosc i bezpieczny powrót do domów. Runy - dar od staroskandynawskiego boga Odyna, sa zbiorem znaków magicznych - stały się także jednym z najstarszych europejskich alfabetów rozpowszechnionym wsród Skandynawów i Germanów.

      Wraz z walecznymi Wikingami docierały one do wielu krajów europejskich - m.in. w Polsce odkryto kamienie na których powierzchni wyryto przekazy runiczne, ale alfabet był tylko jednym z zastosowań symbolów runicznych. Służyły one jako znaki ochronne i magiczne. To za ich pomoca przewidywano przyszłosc.



      Na niewielkich kamieniach ryto symbole magicznych runów. Kamienie te przechowywano w woreczku i wróżba polegała na wyciagnięciu z niego kilku kamyków. Z wyrytych znaków odczytywano przyszłosc...



      Wsród znawców wróżbiarstwa runy uchodza za doskonały system autopsychoanalizy, ich przekaz jest pogłębionym wizerunkiem stanu naszej duszy. Nie bez znaczenia jest fakt, że symbole runiczne maja silne własciwosci energetyzujace.

      Te proste znaki przyciagaja moc, potrafia m.in. neutralizowac niekorzystne pola elektromagnetyczne, oraz wpływy cieków wodnych. Zjawisko energii kształtów znane jest ludzkosci od zamierzchłych czasów, wykorzystywano je do celów leczniczych i magicznych np. w pieczęci Salomona, czy w Pentagramie.



      Runy - proste symbole graficzne od wieków służyły ludzkosci swoim działaniem ochronnym. Nie wszyscy wiedza, że popularne na naszych drzwiach znaki K+M+B wywodza się wprost z pogańskich zwyczajów umieszczania nad wejsciem symboli ochronnych i wprawdzie teraz oznaczaja one inicjały Trzech Króli - Kacpra, Melchiora i Baltazara, ale równie dobrze funkcjonuja jako runy - gebo, ehwaz i berkanan.


___________________________________________________________________________


Legenda o powstaniu Run

       Odyn najpierw poswięcił swoje oko, wrzucajac je do studni Olbrzyma Mimira. Mógł za to napic ze �ódła wiedzy i madrosci. Tracac częsciowo zdolnosc widzenia, zyskał zdolnosc widzenia nadprzyrodzonego. Brak oka, podobnie jak innego rodzaju ułomnosci, sa widomym znakiem zwiazków z zaswiatami. Następnie Odyn, składajac ofiarę z samego siebie, przebił sobie bok włócznia, a bogowie powiesili go za stopę - głowa w dół - na swiętym drzewie swiata Yggdrasilu. Wisiał tak dziewięc długich dni i nocy, cierpiac - dopełnił w ten sposób całosci misterium wtajemniczenia i smierci. Po dziewięciu dniach, nawiedziło go swiatło nareszcie odkrytych run. Odgadujac ich sens, Odyn stał się władca rytych znaków mocy. Wyrył je wszystkie na kijach magicznych, następnie zeskrobał je dobrze naostrzonym nożem na drobne wiórki, które zmieszał z miodem i dał do wypicia ludziom, przekazujac im w ten sposób magiczne znaki. Odyn pouczał, że z run należy korzystac we wszystkich życiowych okolicznosciach, gdyż sa one przewodnikiem i służa pomoca.


________________________________________________________________________

Futhark

Starszy Futhark składa się z 24 run i był ogólnie przyjęty od 200r p.n.e do 500r n.e.

Młodszy Futhark składa się z 16 run i datuje się jego rozwinięcie na VIII-IX wiek. Zmniejszenie ilosci run w młodszym alfabecie przypisuje się Kosciołowi, który chcac ukrócic korzystanie z mocy znaków, przyczynił się to tego procesu. Anglosaski Fuhrank przetrwał chrystianizacje i ma 33 runy. Używano go w X wieku. Sztucznie stworzony przez Guido van Lista Fuhrank Armeński posiada 18 run. Nazwa "FUTHKARK", wzięła się od pierwszych liter, pierwszych szesciu liter.  A teraz spis Run ze starego Futharku:



Fehu

Uruz

Thurisaz

Ansuz

Raido

Kaunan

Gebo

Wunjo

Haglaz

Naudiz

Isaz

Jeran

Ïhwaz

Pertho

AAlgiz

Sowilo

Tiwaz

Berkanan

Ehwaz

Mannaz

Laguz

I?waz

Dagaz

Othalan

_______________________________________________________________________________

Opis Poszczególnych Run:





Runa Wunjo

Runa Wunjo w swym rycie symbolizuje harmoniczne współistnienie różnych mocy i energii, wzajemne ich uzupełnianie się i wspieranie. Wynn oznacza "radosc". Jest to jeden ze znaków, które nie występowały w staronordyckim poemacie. Gotycka litera to uuine, co również wyglada na powiazane z wynn. Fonetycznie Wunjo była wymawiana jak litera w.





Runa Gebo

Runa Gebo jest manifestacja Boga, istniejacego w kosmicznej pustce Ginnungagap, przed powstaniem swiatów. Wielu w jednym, to co dane, to co dawane i to co otrzymywane w samej jednosci. Porównanie to jest bardzo ryzykowne, gdyż narzuca się analogia do chrzescijańskiego ujęcia Boga, niemniej pamiętac należy iż były to różne religie.

Runa Gebo jest też wiazana z trzema darami Odyna: swiadomoscia, Boskim Oddechem i Forma. Runa ta kształtuje własnie zależnosci między bogami a lud�i i darami jakie ludzie moga dac bogom w zamian za ich łaski.

Innym, równie istotnym elementem tej runy jest zasada darów wzajemnych - wymiany ich zarówno między dwiema osobami jak i miedzy dwoma rzeczywistosciami. W najprostszym aspekcie dotyka to podstawowej zasady fizycznej, iż akcja powoduje reakcje. Giefu oznacza "dar". Gotycka litera była dla tej runy geuua, co mogło byc wariacja gotyckiego słowa giba, również oznaczajacego "dar." Fonetycznie Giefu's było wymawiane jako g w sagach. W staroangielskim g było wymawiane na wiele różnych sposobów, często w zależnosci od jego pozycji w słowie.





Runa Kenaz

Runa Kenaz jest runa również zwiazana z ogniem ale tym razem ogień ten jest kontrolowany przez człowieka. Zawiera w sobie zarówno ogień pochodni jak i ogień ofiarny - w tym również ogień pogrzebowy, ogień transformacji i zmiany. Użyte w staroangielskim poemacie słowo cén oznacza pochodnię. Mimo iż nigdzie więcej w staroangielskich �ódłach nie występuje to słowo, sam kształt runy występuje dosc często jako własnie skrót dla słowa "pochodnia, płomień".

Ważnym wydaje się zwrócenie uwagi na to iż kształt runy jest inny w Futharku Anglo-Saskim i inny w Futharku Starszym (efekt ewolucji kształtu, zaznaczony również poniżej). Cén jest łaczony ze starogermańskim wyrazem chien, który również oznacza pochodnię. Zarówno staroislandzki jak i staronordycki poemat niestety nadaja runie inna nazwę - kaun, co oznacza... wrzód. Gotycka litera zwiazana z runa to chozma. Ze względu na różnorodnosc nazw nadawanych runie, jest niemal niemożliwym jasne okreslenie jaka nazwa była oryginalna.

Jesli już pokusimy się o pewne ryzyko, najbezpieczniejszym wydaje się iż będzie cén, "torch". W staroangielskim kształt runy ewoluował poczawszy od formy przypominajacej małe c, aż do kształtu zbliżonego do "k" z odjęta górna "belka". Oryginalnie była ta runa wymawiana jako k w języku germańskim, aczkolwiek w staroangielskim mogła byc również używana do d�ięku łaczonego z "ch". W młodszym Futharku miała znaczenie zarówno d�ięku "k" jak i "g".







Runa Raido

Runa Raido jest manifestacja rytmu i kosmicznej równowagi, wyznaczanej cyklicznym ruchem wschodów i zachodów słońca oraz zmianami pór roku. Staroangielskie słowo rád oznacza "jazdę, podróż". Zarówno staroislandzkie reidh jak i stronorweskie raeidh oznacza dokładnie to samo. Wszystkie trzy pochodza z pragermańskiego raidho. D�iękiem łaczonym z raidho była litera r.









Runa Ansuz

Runa Ansuz jest Runa ludzkosci, obrazuje dwa z trzech z darów jaki otrzymali od bogów praludzie - duchowosc i twórcza inspirację. jest też uznawana za Runę Odyna i w samej jej nazwie już istnieje formuła "Boga". Jest również uznawana za runę zwiazana z komunikacja. W kształcie tej runy niektórzy upatruja postac człowieka w płaszczu targanym wiatrem - wędrowca - własnie na kształt Odyna.

Nazwa runy ós była przedmiotem dyskusji przez lata. Staroislandzki poemat używa nazwy áss, "bóg, jeden z Aesirów" a jego wersety odnosza się do Odyna. Staronorweski poemat daje runie nazwę óss, "ujscie rzeki". Gotycka litera jej odpowiadajaca to aza, co prawdopodobnie pochodzi od Gotyckiego ansus, "bóg". Warto zwrócic uwagę iż poemat jest Staroangielski a więc �ódłowo w zasadzie odnoszacy się do Futhorcu Anglo-Saskiego a nie Futharku Starszego a mimo to nadal mowa w nim jest o Bogu a nie o rzece. D�iękiem odpowiadajacym tej runie było a, jak w Germańskiej wymowie słowa Bach.







Runa Thurisaz

W wielu publikacjach można znale� informację iż runa Thurisaz może byc łaczona z Thorem. Jesli tak jest, to faktycznie chyba tylko w jej "odwróceniu", przy technikach mancyjnych.

Staroangielski poemat nadaje tej runie nazwę thorn i oznaczajace cierń, jednakże zarówno w staronorweskim jak i staroislandzkim poemacie występuje nazwa thurs, słowo odnoszace się do gigantów w Germańskiej mitologii. Gotycka nazwa tej litery to thyth, co jednoczesnie oznacza "dobry" - stad niektórzy widza byc może w runie Thurisaz nie tylko aspekt gigantów, lecz również Thora zwiazanego z walka z nimi w obronie ludzi i Bogów.

Można się pokusic o wiarę iż oryginalnie okresleniem tej runy było pragermańskie słowo thurisaz, oznaczajace giganta, istotę nieprzyjazna ludziom. D�iękiem, za który odpowiadała runa Thurisaz wsród Germańskich ludów było th, podobne jak w wyrazie "thin".





Runa Uruz

Runa Uruz w swym rycie symbolizowac może prakrowę Audhumlę. Audhumla powstała gdy pierwiastek ognia spotkał się z pierwiastkiem lodu, z dokładniej tej samej piany, co Ymir - lodowy olbrzym, jest więc symbolem i manifestacja podobnie jak Ymir, życia i jego różnych form, powstajacego na styku materii symbolizowanej przez lód i energii symbolizowanej przez ogień. W staroangielskim "úr" oznacza tura.

Staronorweski poemat zwiazany z runami zastępuje to okreslenie słowem oznaczajacym mżawkę. Oryginalna nazwa tej runy była pragermańska "uruz", oznaczajaca również tura i przekazana w staroangielskim poemacie. Tury praktycznie wyginęły w czasach, gdy był pisany staronordycki poemat a na Islandii nigdy nie były stworzeniem występujacym naturalnie, tak więc zostały prawdopodobnie zastapione w poemacie najbliższym, jak chodzi o znaczenie dla runy okresleniem, oddajacym jej charakter. D�iękiem wiazanym z Uruz było u.







Runa Fehu

Runa Fehu poza najczęsciej spotykanym znaczeniem, jest symbolem archetypowej energii ognia, pochodzacego z Muspellheimu. Ten sam ogień był jednym z pierwiastków tworzacych Midgard - swiat ludzi, i będzie w dniu Ragnaroku pierwiastkiem niszczacym go. Oczywiscie wspomniec należy iż runa ta odpowiada również za wszelki wzrost i rozwój oraz dobrobyt materialny... ale warunkiem tego jest jego krażenie - tak jak ogień jest w wiecznym ruchu, tak i runa Fehu wymaga aby jego dary krażyły.

Nazwa runy Feoh, jest niemal niezmienna. W staronordyckim "fé" jest przypisywane temu znakowi. Gotycka litera o nazwie "fe" może pochodzic od nazwy Runy "faihu" w tym języku. Wszystkie te nazwy maja w swym znaczeniu "bydło, pieniadze, majatek ruchomy". Pochodza też z pragermańskiego słowa "fehu". Fonetycznie Fehu mało się zmieniało w językach Germańskich. Zawsze reprezentowało d�ięk "F". W staronordyckim jednakże mogło reprezentowac również d�ięk "v".







Runa Sowelu

Runa ta symbolizuje idee Słońca, magicznej i działajacej, ukierunkowanej woli i energii. Warto nadmienic iż w mitologii Germańskiej Słońce było pierwiastkiem żeńskim, zarówno jako zjawisko, jak i jako idea. Słońce symbolizowało tu najprawdopodobniej bezpieczeństwo, swiatło i ciepło, ale idac głębiej również zwycięstwo nad przeciwnymi człowiekowi siłami natury. Staroangielskie słowo "sigel" oznacza słońce. Podobnie wyglada okreslenie tej Runy w młodszym Futharku. Fonetycznie odpowiada ta Runa za zgłoskę "s".







Runa Algiz

Runa Algiz symbolizuje zazwyczaj ochronę ale jest to ochrona aktywna, "odbijajaca" i agresywna. Znak ten był często umieszczany na włóczniach, dla obrony i dla zwycięstwa. Niekiedy Runa Algiz jest tłumaczona również jako łabęd� co wiaże ja z Valkiriami ubranymi w płaszcze z łabędzich piór, jako duchami służacymi do komunikacji miedzy Odynem, a jego wybranymi bohaterami, oraz dajacymi moc i ochronę. Staroangielskie okreslenie tej runy - "elk-sedge" - jest czasem również używane jako poetycka nazwa miecza. Mitologicznie Runa Algiz wiazana jest również z tęczowym mostem - Bifrostem, łaczacym Midgard - swiat ludzi z Asgardem - swiatem Bogów.

Bifrost jest zbudowany z trzech żywiołów - ognia, powietrza i wody i to one własnie tworza wzajemnie się przenikajac jego kolory - czerwony, niebieski i zielony. Ludzie widza Bifrost jako tęczę, łaczaca niebiosa z ziemia. Po częsci tłumaczy to kształt Runy Algiz - zbliżony do "łapki kruka", jednosc stworzona z trzech materiałów. Zastanowic może natomiast porównanie tego zjawiska z fizyczna strona powstawania tęczy. Pamiętac i nadmienic należy również iż Bifrost jest strzeżony przez Heimdalla Symbolicznie można na Runę Algiz spojrzec również jako na runę pokazujaca zwiazki między korzeniami a gałęziami, w ujęciu Bifrostu, symbolizuje to zależnosci miedzy lud�i a bogami. Nazwa tej runy, również budziła watpliwosci. Staroangielski poemat daje jej nazwę eolhx.

Słowo to wyglada na pochodzace od staroangielskiego eolh, "łos". Niektórzy łacza to z pragermańskim słowem alhiz, twierdzac iż może byc oryginalna nazwa tej Runy. Inni badacze, wywodza jej nazwę od słowa eolhx, które może pochodzic również od pragermańskiego wyrazu algiz, oznaczajacego "ochronę, obronę", i kojarza to ze staroangielskim słowem ealh "swiatynia, sanktuarium" oraz ealgian "bronic, ochraniac". Fonetycznie runa ta mogła byc czyms pomiędzy "z" i "r" - d�iękiem występujacym w pragermańskich niefleksyjnych zakończeniach. Fonetyczne i niefleksyjne końcówki zaginęły w staroangielskim, zaczęto więc używac jej jako łacińskiego "x".

Występowała na końcach wyrazów jako końcówka nadajaca wyrazowi rodzaj męski np. HeimdallR ("R" jest znakiem Algiz)





Runa Pertho

Runa Pertho podobnie jak Runa Nauthiz jest często utożsamiana z przeznaczeniem (fatum), jednak w swym układzie ma raczej symbolizowac prawa "wyższej koniecznosci" - nie jest to nic nieuniknionego, można to ominac ale życie w/g zasad wymaga aby dopełnic owego "przeznaczenia", które jest skutkiem wczesniejszych wyborów i ustaleń, często niezależnych od nas, lecz zwiazanych z porzadkiem rzeczy. Nazwa peordh jest "rodzajem tajemnicy". Znak ten nie występuje w młodszym Futharku, tak więc ani staroislandzki ani staronorweski poemat nam niestety nie pomoże.

Gotycka litera nazywana była pertra, co sugeruje powiazanie z peordh. Peordh pochodzi najprawdopodobniej od pragermańskiego wyrazu perth, który ma prawdopodobnie obce pochodzenie (byc może celtyckie) jako iż poczatkowe "p" było bardzo rzadkie. Jak już wyżej zostało wspomniane, runa ta odpowiadała za zgłoskę "p".





Runa Eihwaz

Runa Eihwaz jest pionowa osia swiata, symbolizuje główny pień Yggdrasila. Yggdrasil może byc tłumaczony jako "pień Cisu" ale również jako rumak Odyna, w mitologii Nordyckiej to własnie drzewo, na którego gałęziach umieszczone sa wszystkie swiaty.

Runa Eihwaz jest zwiazana z moca łaczaca ludzi z ich pradawnymi religiami i wierzeniami, z najbardziej naturalnymi mocami, tymi ze swiata górnego jak i tymi ze swiata podziemnego. Staroangielskie słowo éoh oznacza "cis". Runa ta nie występuje w młodszym Futharku. Gotycka litera odpowiadajaca tej Runie była nazywana uuaer. Nazwa runy pochodzi od pragermańskiego słowa eihwaz.

Fonetyczne brzmienie było bardzo długo roztrzasane. Elliot stwierdził iż prawdopodobnie było to cos pomiędzy e oraz i, jednakże w niektórych inskrypcjach runa ta reprezentuje długie lub krótkie "i". W staroangielskim była ona używana dla wielu d�ięków, które nie miały przełożenia na inne symbole runiczne, takich jak "yogh" (tu występowała jako "g").







Runa Jera

Runa Jera jest zwiazana bardzo blisko z runa Raido i runa Sowelu, o ile Raido odpowiada za rytm zmian, Jera jest zwiazana z ich cyklicznoscia - pojawianiem się i odchodzeniem a następnie powrotem, Sowelu jest archetypem słońca, którego te zmiany dotycza. Staroangielskie słowo "géar" oznaczało po prostu rok. Jest to bliskoznaczne do staronordyckiego znaczenia wyrazu "ár", który jednak znaczył nie tylko "rok", lecz również "obfity rok", lub "dobre zbiory".

Oba te wyrazy pochodza od pragermańskiego jera, które oznaczało oryginalnie własnie "plony, czas zbiorów". Jest to zgodne ze wszystkimi poematami runicznymi, nawiazujacymi dla tej Runu własnie do obfitych plonów. Fonetycznie Runa odpowiadała za zgłoskę "j" jak w niemieckim wyrazie "ja". Staronordycki język stracił wymowę pierwszej głoski z tego wyrazu, i Runa ta zaczęła reprezentowac w pewnym momencie d�ięk "á".





Runa Naudhiz

Runa Naudhiz jest runa okreslana jako potrzeba w technikach mancyjnych, ale zawiera w sobie również wolę - wolę realizacji. Symbol dwóch patyków, do rozniecania ognia, jaki jest jej przypisywany bardzo dobrze oddaje jej charakterystykę... charakterystykę woli i narzędzi do realizacji tej woli.

Runa ta łaczona jest z trzecia Norna - Skuld, ze względu na to iż stwarzac może własnie to co będzie. Staroangielski wyraz nie oznacza "potrzebę, ucisk, zmartwienie, nieszczęscie". Skandynawska nazwa Runy (pochodzaca ze staroislandzkiego i staronorweskiego poematu), naudhR, oznacza "potrzebę, ucisk, zmartwienie, niedolę." Oba słowa pochodza od pragermańskiego nauthiz. Fonetycznie runa ta była zapisem zgłoski "n".





Runa Hagalaz

Runa Hagalaz symbolizuje "kosmiczne jajo", wypełnione moca magii i wzorcem kosmosu. To jajo jest też symbolem tronu Ymira. Hagalaz jako dziewiata runa ma specjalne znaczenie dla całosci mitologii, włacznie z możliwoscia stworzenia z jego "krystalicznego kształtu" (szesciopromienna gwiazda, zamknięta w szesciokacie, zamkniętym w kole) wszystkich Run Futharku Starszego. Hagalaz jest często łaczona z pierwsza z Norn - Urd.

Jest to praprzyczyna stanu obecnego. Jako taka, runa ta jest również traktowana przez niektóre �ódła jako niosaca nam informację o czyms co w kulturze wschodu jest zwane obciażeniem karmicznym - nie bez znaczenia jest tu więc również wiazanie jej z boginia Hel.







Runa Othala

Runa Othala jest symboliczna runa dla społecznosci typu klanowego. Symbolizuje jej wię� z przodkami i ich czynami oraz następcami i tym co po sobie pozostawimy. To wiecznie zaplatajacy się magiczny węzeł i jednoczesnie monogram Odyna. Ethel w staronagielskim oznaczało ziemię, własnosc przodków. Niestety i ta runa nie występuje w Futharku Młodszym, tak więc skazani jestesmy na porównanie jej z gotycka litera utal, która może potwierdzac iż nazwa runy pochodzi od pragermańskiego słowa Othila, oznaczajacego również ziemię i własnosc przodków.





Runa Dagaz

Runa Dagaz symbolizuje energie dnia i nocy połaczona w jedno o zmierzchu i swicie. Jest ilustracja pozornego paradoksu biegunowosci i polaryzacji, która musi się w pewnym momencie spotykac aby zmienic biegun. Symbolizuje ów punkt łaczacy wszelkie polaryzacje i biegunowosci, występujace w naturze, włacznie z życiem i smiercia. Staroangielskie słowo daeg oznaczało dzień. Mimo iż runa ta nie występuje w Futharku Młodszym, nie mamy więc porównania z pozostałymi poematami, gotycka litera daaz potwierdza iż nazwa runy może pochodzic od starogermańskiego słowa dagaz. Fonetycznie runa ta odpowiada za zgłoskę d lub "dh".







Runa Ingwaz

Runa Ingwaz jest wiazana z nazwa Boga (Ing), który wraz z pramatka funkcjonował w mitologii Nordyckiej jako Bóg ziemi. Jego funkcję i rolę przejał w pewnym sensie Frey - jeden z Vanirów. Ingwaz symbolizuje poswięcenie się dla nowego życia, rodzacej się idei. Widac to chocby w koniecznosci oddania przez Freya swego miecza aby w zamian otrzymac swa żonę - Gerdhr - poswięcenie, które w pó�iejszym okresie miało kosztowac go życie. Niektórzy widza w tej runie symbol kiełkujacego ziarna, inni przyrównuja ja ze względu na kształt do ideogramu szamańskiego bębenka.

Jest to runa stawania się - ale stawania się ze �ódeł, z pierwotnej energii i materii. Runa Ingwaz jest kojarzona ze wschodnia strona swiata, gdzie leży kraina mroku i Ettinów (Gigantów) - Jotunheim, i nic dziwnego, wszak ziarno aby wydac plon musi spędzic trochę czasu w ciszy, samotnosci i mroku ziemi.

Gotycka litera nawiazujaca do tej runy to enguz, potwierdzajaca iż nazwa runy pochodzi od pragermańskiego słowa ingwaz. Mimo iż Frey był jednym z ważniejszych Bogów w Nordyckiej mitologii, runa ta nie występuje w Futharku Młodszym. Fonetycznie odpowiada ona d�iękowi "ng" jak w słowie "sing".







Runa Laguz

Runa Laguz symbolizuje prawo życia. Wody Laguz wypływaja z Nilfheimu, jako efekt roztopionego lodu i poprzez spotkanie się z ogniem Muspelheimu tworza życie wszelakie, płynac przez wszystkie swiaty Yggdrasila. Z wody się życie zaczyna i w wodzie się kończy, jako iż te same wody służa jako droga transportu dla duchów do swiata zmarłych. Staroangielskie lagu oraz staronordyckie logr z Futharku Młodszego oznacza wodę.

Pokrewna im jest gotycka litera laaz. Niektórzy próbuja wywodzic jej nazwę od pragermańskiego słowa Laukaz oznaczajacego pora, niemniej zważywszy na tresc poematów można przyjac iż jest to w tym przypadku raczej mylny trop.

Fonetycznie laguz odpowiada zgłosce "l".





Runa Mannuz

W dziale "Runy i Bogowie" runa Mannaz została omówiona jako runa zwiazana z człowiekiem i Heimdallem. Dodac do tego można jedynie to iż jej funkcjonowanie i wiele kultów opartych na tej Runie, pozwala przypuszczac iż ludy Germańskie widziały w jej symbolice również swoje "od-boskie" pochodzenie. Była również używana dla zaznaczenia "braterstwa krwi". Staroangielskie Mann oraz staronordyckie mathr oznaczało człowieka. Fonetycznie Mannaz było zapisem "m".







Runa Ehwaz

Nie na darmo runa ta nosi nazwę "konia" - ma bowiem w swym znaczeniu zarówno aspekt madrosci wiazanej z tym zwierzęciem, jak i zaufania oraz pomocy. Pamiętac należy iż koń w tamtych czasach był zwierzęciem towarzyszacym człowiekowi w niemal nieodłaczny sposób - częstokroc zależała od niego możliwosc przeżycia. Staroangielskie słowo Eh oznaczało konia, runa ta nie występuje w Młodszym Futharku, niemniej gotycka litera eyz może odnosic się do pragermańskiego słowa ehwaz - również oznaczajacego konia. Fonetycznie runa ta była zapisem zgłoski "e".







Runa Berkano

Runa Berkana zawiera w sobie symbolikę "wielkiej matki" ale nie tylko dajacej swoje potomstwo, lecz również żadajacej. W Symbolice Berkana odnajdujemy bowiem cały cykl narodzin, życia, smierci i odrodzenia - rytuał naszej drogi - drogi każdego człowieka. Jest to runa rozwoju.

Zarówno staroangielskie Beorc jak i staronorweskie bjarkan oznacza brzozę. Nazwa Gotyckiej litery - bercna, wyglada na powiazana z oboma powyższymi. Wszystkie trzy zas wywodza się z pragermańskiego birch - również oznaczajacego brzozę. Fonetycznie runa ta była zapisem zgłoski b, aczkolwiek w Skandynawskim była używana również jako "szeleszczace" v (jako "szeleszczace" możemy uznac zgłoski "f", "s" i "z").







Runa Tiwaz

Runa Tiwaz jest scisle zwiazana z Tyrem - Bogiem sprawiedliwosci i wojny. Pamiętac należy iż w mentalnosci ludów Germańskich i Nordyckich wojna i walka była czyms naturalnym, niejako elementem składowym życia. Tiwaz jest również utożsamiana z "kolumna swiata" - Irminsul. Zawiera w sobie symbolikę Tyra - samo poswięcenia dla dobra wspólnoty/grupy i w imię obowiazujacych praw i ustaleń.

Tir w staroangielskim znaczy tyle co chwała, sława. Prawdopodobnie ze względu na wpływy chrzescijańskie w poemacie zastapiono tym słowem oryginalne imię Boga - Tiw. Innym powodem moga byc językowe wpływy ze Skandynawii. Fonetycznie Tiwaz odpowiada za literę "t" aczkolwiek w młodszym futharku mogła odpowiadac również literze "d".