Merlin
Merlin - czarnoksiężnik, prorok i doradca króla Artura - to najslawniejszy chyba czarownik wszech czasów. Ulubione angielskie legendy mówił, ze za pomocą czarów potrafił wygrywać wojny, przedzierzgać sie w charta albo jelenia, spoglądać w przyszłość i wpływać na ludzkie losy. Chociaż Merlin i jego Zycie SA przedmiotem legend, jego postać można łączyć z osoba żyjącego w szóstym wieku walijskiego poety Myrddyna, który oszalał podczas bitwy i schronił sie w lasach Szkocji, gdzie przepowiadał przyszłość. Imię "Myrddyna" na "Merlin" zmienił historyk Geoffrey z Mounmouth, który wprowadził maga do angielskiego folkloru w swej Historia Re gum Britanniae, kronice legendarnych początków Brytanii spisanej w 1136 roku. W ciągu wieków legendę Melina wzbogaciło wielu pisarzy, szczególnie sir Thomas Molary, tor piętnastowiecznej historii rycerzy Okrągłego Stołu zatytułowanej El More Arthur ("Mirce króla Artura"). Jak wiele mitycznych postaci, Merlin miął niezwykłych rodziców, którzy przekazali mu szczególne zdolności. Geoffrey z Mounmouth donosi, ze matka wielkiego maga była cnotliwa i prawa córka króla, a jego ojcem demon czy zły duch zwany inkubem. Merlin odziedziczył dobroć swej matki i czarodziejska moc ojca. Jeszcze w dzieciństwie zaprezentował nadprzyrodzone umiejętności, ratując w ten sposób swoje Zycie. Po śmierci Wortigerna Merlin został doradca trzech królów - Aureliusza, Luthera Pen dragona i jego syna, Artura. Według legendy, za panowania Aureliusza Merlin postawił jeden z angielskich skarbów - Stonehenge, za pomocą czarów przenosząc olbrzymie kamienne bloki z Irlandii. Aureliusz bardzo chciał wznieść jakiś imponujący monument, a Merlin wybrał kamienny krąg zwany w Irlandii Tańcem Olbrzymów, ze względu na jego domniemana nadzwyczajna moc uzdrawiania. I hoc piętnaście tysięcy żołnierzy uzbrojonych w liny i drabiny nie było w stanie ruszyć kamieni ani o cal, Merlin poradził sobie z nimi w okamgnieniu. Kamienne bloki, które dzięki magicznemu działaniu stały sie lekkie jak piórka, przeniesione zostały do lodzi, a następnie na równinę Salisbury w Anglii, gdzie stoją do dziś. (W rzeczywistosci Stonehenge powstało około 2100 roku przed nowa era, Tysiace lat przed pojawieniem sie najwcześniejszych podań o Melinie. Ponieważ jednak wśród kamiennych bloków Stonehenge znajduje sie kilka niebieskawych, które musza pochodzić z Walii, jest ziarno prawdy w opowieściach o tym, ze kamienie zostały znalezione gdzie indziej i sprowadzone droga morska do Salisbury. Za panowania Luthera Penddragona Merlin dokonał czegoś jeszcze śmielszego. Stało sie tak bowiem, ze Luther zakochał sie w mężatce, księżnej o imieniu Igerna (Igranie), skutkiem czego jej małżonek, książę Kornwalii Gorlois zamknął ja w pilnie strzeżonym zamku. Tymczasem Merlin za pomocą czarów sprawił, ze Luther przybrał postać Gorlois i dzięki temu przedostał sie do zamku. Straże dały sie nabrać, tak samo zresztą jak Igerna. Tej nocy poczęty został Artur dziedzic Utherowego tronu i przyszły władca Anglii. Po latach, gdy prawdziwy Gorlois zginął w bitwie, Igerna i Luther pobrali sie. Merlin sprawował piecze nad Arturem do chwili, kiedy ten wstąpił na tron, a później służył królowi jako prorok, czarodziej i doradca wojskowy, zapewniając mu wielkie sukcesy. Gdy Artur skończył piętnaście lat, Merlin pomógł mu zdobyć magiczny miecz, Ekskalibur. Później, pośród bitewnego zgiełku, nakazał mu trzymać miecz w pochwie, dopóki nie da mu sygnału. Artur posłuchał jego rady, co nie przyszli mu jednak łatwo, gdyż szala zwycięstwa chyliła sie na stronę przeciwników. Lecz kiedy w końcu Merlin dal znak i Artur obnażył swój miecz i wzniósł go wysoko w gore, światłość, która z niego błysnęła, była tak osepiajaca, ze nieprzyjacielscy rycerze zupełnie sie pogubili. Los odwrócił sie i Artur zwyciężył. W innej znów potyczce Merlin zapewnił Arturowi wygrana, rzucając na wojowników wroga czar, który sprawił, ze posnęli na polu bitwy. Merlin miął podobno zdolności transmutacji i umiał przemieniać sie w dziecko, starca, kobietę, krasnala albo zwierze w zależności od potrzeb. Potrafił kontrolować rozszalałe morze i sprawić, ze mury Camelotu - zamku Artura - strząsały z siebie próbujących je sforsować nieprzyjaciół. Mimo tak nadzwyczajnych umiejętności wielki mag popełnił głupi błąd, który zadecydował o jego upadku. Zakochał sie bowiem w czarodziejce Vivienne (kojarzonej czasem z Panią z Jeziora) i zdradził jej swe czarodziejskie tajemnice. Vivienne wykorzystała te wiedze przeciw niemu i na wieki uwięziła go wewnątrz dębu.
Niemniej jednak Merlin zajmuje w literaturze i legendach tak poczesne miejsce, ze żaden inny mag nie dorównuje mu świetnością. Polaczenie jego mądrości i czarodziejskiej waleczności przemawiało do rozmaitych artystów, tak ze stal sie wybitnym bohaterem niezliczonych dziel literackich, teatralnych i filmowych. Nie należy sie wiec dziwić, ze Albus Dumbledore odnotowuje w swej oficjalnej korespondencji, ze jest kawalerem Orderu Melina. To zaszczyt, z którego każdy mag byłby dumny.
Morgana
Umiejętność czarowania, latania w powietrzu, zmieniania się w zwierzęta i uzdrawiania na pomocą magicznych ziół zapewniły czarodziejce Morganie miejsce na kartach czarodziejskich żab. Znana również jako Morgana El Fały, siostra albo siostra przyrodnia króla Artura. Morgana była wszechstronną czarownicą.
Opisywana była jako piękna niewiasta, która ma moc uzdrawiania, potrafi latać i zmieniać kształty. Wraz z ośmioma siostrami mieszkała na wyspie Avalon. Kiedy w ostatecznej bitwie król Artur zostaje ranny, Morgana zabiera go do Avalonu, kładzie na złotym łożu i przywraca zdrowie. W wielu późniejszych podaniach jest mowa o tym, że Morgana nauczyła się czarów od Melina.
Ciekawostka - Fatamorgana
Morgana dała nazwę jednemu z najsławniejszych miraży na świecie – fatamorganie we Włoszech. Ta optyczna iluzja zdarzająca się nad Cieśniną Messyńską miedzy kontynentalną Italią a Sycylia początkowo jawi się jako grupa zwieńczonych wieżyczkami zamków wyrastających pośród mgły z morza. Jeśli przypatrywać się im dość długo, wieże mogą przybrać kształt niewiasty – podobno to sama Morgana – unoszącej się nad wodami. To zdumiewające zjawisko jest podobno wynikiem złożonej interakcji między warstwami wilgotnego powietrza, które zniekształcają i powiększają obraz skał i budynków u wybrzeży cieśniny. ______________________________________________________________
Rasy magiczne
Harpie i Lwie oddawały cześć tylko jednej bogini tak zwanej Herbonii. Obrzędy składały sie z 5 podstawowych kroków:
a) Wyznanie Wiary
b) Składanie ofiary c) Biczowania d) Dogryzania sie do własnej krwi e) Podpalanie lasu w imię bogini
Przez te obrzędy plemiona tych "kobiet" zyskały nieprzychylna sławę i zostały mocno tępione. Nikt nie chciał mięć z nimi nic do czynienia. Harpie żyją do dziś ale żyją w pokoju z magami. Jednak Lwie wciąż oddaja pokłony swej bogini i Wałcza z ludźmi na wieki wieków.
Olbrzymy Olbrzymy cześć swoim bóstwom oddaja w bardzo niecodzienny sposób najczęściej jest to powodowanie trzęsienia ziemi bądź zabijania jugola i rzucania nim jak piłka w stronę nieba. Tak samo jak u Harpii i Wił tu tez panują podstawowe stopnie obrzędu "mszy":
a) Modlitwa<BR> b) Rytualne trzęsienie ziemi
c) Składanie Jugola i rzucanie nim d) Zjadanie człowieka e) Spowodowanie lawin by zginęło jak najwięcej osób f) Upić sie winem lub ognista whisky
Przedstawiciele tej rasy w świecie czarodziejów nie SA mile widziani wśród ich społeczności. Ich liczba w ostatnich latach gwałtownie zmalała. Jest to efekt nietolerancyjnej polityki magów wobec nich. Powodem jest także wojownicza mentalność omawianej rasy. Okoliczności zmuszają je do życia w niedostępnych dolinach górskich i grupowania sie w plemiona (niegdyś wrogich sobie szczepów), liczące kilkadziesiąt osobników. Co pewien czas wybuchają krwawe walki o wpływy i władze pomiędzy współplemieńcami. Durgiem (przywódca) zostaje członek zwycięskiej strony.
Olbrzymy charakteryzują sie wzrostem w granicach 20-24 stóp. Ich gruba skóra koloru szarego jest odporna na niektóre zaklęcia. Posiadają jak na swój wzrost duże stopy, które SA pokryte naturalna podeszwa. Nie SA zaliczane do bystrych i inteligentnych. Niewielka ilość zna ludzki język. Dyplomata chcący zyskać przychylność wodza musi składać podarki, które wywołają zainteresowanie plemienia.
Krasnoludy Pracowite Krasnale nie maja tak strasznych obrzędów jak wyżej wymienione istoty. Ich msza jest bardzo spokojna i nie jest drastyczna przez co nawet dwu letnie dziecko może brać w niej udział. W ich obrzędach wystarczy tylko topór i kielich z winem. Oto części wyznania wiary: a) Milczenie
b) Modlitwa c) Wychwalanie dóbr d) Wypicie wina e) Śpiewanie pieśni religijnych
f) Pocieszanie rodzin zmarłych. g) Oddanie ofiary z płodów rolnych Sherobie
______________________________________________________________ Więżenia Centaurów
Centaury to według ludzi z Ministerstwa wybryk natury pytanie czemu?<BR>
Astrologia Centaurów. Centaury SA świetnymi wróżbiarzami potrafią przewidzieć więcej niz. niejeden ludzki jasnowidz bądź wyrocznia. Polegają oni jedyni na astrologii i fazach księżyca. Wynaleźli takie rzeczy jak luneta , mikroskop.
Wodzowie Centaurów.
Wodzowie Centaurów nazywani byli inaczej Chanami. Potrafili wykorzystywać magie szamanów, nie korzystali z różdżek.!
Oto poczet wodzów centaurianskich Alfred Gniewny - 1892r - 1899r Szaf red Milczący - 1899r. - 1912r Michalis - 1912r.- 1946r. Gruchał Wstydliwy - 1946r. - 1972r.
Zakała - 1972r. - po dzisiejszy dzien.
Pierwszy wódz charakteryzował sie tym, ze na Glowie zawsze nosił pióropusz z piór koguta, które chroniły go przed złymi duchami. Zakała żyje do dziś w zakazanym lesie Hogwartu wychowywał sie w ubogiej centaurze rodzinie w wieku siedmiu lat nauczył sie strzelać z luku i zabił swojego pierwszego przeciwnika Testrala.
________________________________________________________________ Alchemia i Kamień Filozoficzny
Alchemia jest w zasadzie dziedzina magii. Ma jednak bardzo wiele wspólnego z mugolski chemia, dlatego możemy potraktować ja oddzielnie. Była praktykowana zazwyczaj przez magów, ale zdarzyło sie również paru mugoli, którzy zajmowali sie nią. Była to forma magii bardzo popularna w świecie egejskim. Jej powstanie prawdopodobnie zawdzięczamy Grekom. Słowo "alchemia" pochodzi od greckiego 'kem' ('czarna ziemia' - nazwa Egiptu) lub 'chamy' ('bezładna masa'/'stop'). W starożytnej Grecji zrodziła sie koncepcja kamienia filozoficznego, jako substancji potrzebnej do transmutacji metali w złoto za pomocą podstawowych elementów, WODY, OGNIA, ZIEMI I POWIETRZA. Z niektórych źródeł wynika, ze alchemia narodziła sie w starożytnym Egipcie, prawdopodobnie w Heliopolis gdzie kapłani egipscy przeprowadzali swoje badania. Pierwszym prawdziwym alchemikiem był Hermes Trismegistos, identyfikowany z egipskim bogiem magii i mądrości - Totem. Stworzył on wspaniale dzieło alchemiczne "Tabula Smaragdina" ("Szmaragdowa Tablica"). Opisuje tam cele alchemii, 4 żywioły i kamień filozoficzny. Zosinom z Panolisu jest twórca największego dzieła alchemicznego, 28 tomowej "Encyklopedii Alchemii". Niestety prawie cale dzieło zniszczono. Rhaisis, arabski alchemik, pierwszy twórca kamienia filozoficznego. Niestety wykorzystywał go tylko do tworzenia złota, przez co miął wielu wrogów, a jego kamień zaginął. Wiliam de Lori i Piotr d'Aponna byli jednymi z pierwszych alchemików w zachodniej Europie. Alfons X Mądry, król Kastylijski, to pierwszy i ostatni przypadek alchemika (nie skrywanego) w europejskiej rodzinie królewskiej. Najwspanialsze dzieła alchemiczne powstały w XIV w. a ich autorzy to: Albertus Magnum, Aquinos i Rajmundus Lullus. W tym czasie również został stworzony kolejny Kamień Filozoficzny. Jego twórcami byli Gore Ripley i Thomas Charoeck. Większość alchemików było prześladowanych przez kościół katolicki, ale największe tortury przeżył wybitny alchemik Alexander Seton. To on prawdopodobnie jako pierwszy stworzył eliksir odmładzający, lecz zabrał ta tajemnice do grobu. Chciwi możnowładcy torturowali go Az zmarł, ale on nic im nie powiedział. Najsławniejszym polskim alchemikiem był Michał Sędziwój, który pracował u czeskiego króla Rudolfa II w Pradze. Rozkwit alchemii przypada na okres od XVII do XVIII wieku. Tworzyli w tedy: Jan Battista von Hebnont, Sigmunt Richter i Heleretius. Ten ostatni prawie odkrył Kamień Filozofów. Nicolas Flamel, jeden z najsławniejszych ówczesnych alchemików odkrył Kamień. George Ripley i Thomas Charoeck przedstawili jako pierwsi główne składniki potrzebne do jego stworzenia. SA to: Neon (nieaktywny chemicznie, Ne), Azot (N), miedz (Cu), wodór (H), protaktyn (Pa) i frans (R.). Zaskakujące jest to, ze mugole nie znali jeszcze wtedy wszystkich podanych wyżej pierwiastków. Mimo to Nicolas Flamel potwierdził skład. Dodał jeszcze ołów (Pb) i fluor (F). Pan Flamel poinformował nas również o tym, ze podgrzewanie niektórych składników nawet do temperatury 1083 stopni Celsjusza jest czasami męczące i niebezpieczne (w tym wypadku chodzi o miedz).
Kamień Filozoficzny
Kamień filozoficzny jest to mityczny artefakt dający temu co go ma nieśmiertelność. Naukowo nie potwierdzono czy on naprawde istnieje nie jaki H. Potter mówi, ze kiedyś go miął ale nie wiadomo czy to nie kolejny bajerant próbujący zwrócić na siebie uwagę. Jednak jest stwierdzone, ze istniała przynajmniej jego jedna sztuka. SA na to dowody spoczywające w wielkiej Bibliotece w Skalnym Klifie. Kamień był przez ludzi bardzo pożądany i cóż chyba jest pożądany do dzisiaj. Gdzie był przechowywany ? Kamień przechowywany był zazwyczaj w górskiej wodzie by sie nie pobrudził. Był bardzo delikatny wystarczyłoby jedno chuchniecie na niego i juz by sie rozpłynął. Woda utwardzała go przez co można było nim zamiast kaflem grac w Quidditcha. ____________________________________________________________________
Magia Stonehenge
Stonehenge -pomnik ten jest wielka tajemnica minionej religii i nauki. Zbudowany z potężnych kamiennych ciosów, tworzy krąg zwany Stonehenge. Dla świata do dnia dzisiejszego stanowi odwieczna zagadkę. Jest cudem architektonicznym, a także dowodem ludzkiej wyobraźni. Czym naprawde jest Stonehenge? Czy jest to starożytne cmentarzysko, czy tez prehistoryczne obserwatorium astronomiczne, a może miejsce potężnych magicznych mocy? Głazy Stonehenge piętrzą sie po środku równiny Salisbury w Wilshire. Do dziś SA niewyjaśniona łamigłówka. Tylko 13 kilometrów od kręgu, znajduje sie jedna z najpiękniejszych katedr Anglii, a przecież siedem stuleci które minęły od jej wybudowania, to chwila wobec wieku kamiennego kręgu. To co dziś zostało z kręgu to tylko cię dawnej świetności. Polowa z jej kamieni runęła bądź zaginęła. Dlatego dziś można zobaczyć wielkie braki, które kiedyś tworzyły przepiękna całość. Budowa rozpoczęła sie w 2800 roku przed nasza era, lecz daty SA sprzeczne, inni uważają ze został wybudowany tysiąc lat później kiedy wykopano rów i wydrążono 56 jam, dziś nazywamy je pierścieniami Audreya. Na cześć ich odkrywcy. Heelstone jest kamieniem który wyznacza wejście na teren. Stoi poza kręgiem na swoim pierwotnym miejscu. Kolo niego położone SA dwa inne pierścienie jam -Y i Z- które mogą mięć znaczenie czysto astronomiczne. Aura tajemniczości Do dnia dzisiejszego, jest jednym z najczęściej odwiedzanych stanowisk archeologicznych. Aura, jaka otacza to miejsce przyciąga turystów zwłaszcza w okresie letniego przesilenia. Mawiano ze to niekorzystnie wpływa na stan zabytku, dlatego dojście do kręgu zostało znacznie ograniczone. Starożytne Cmentarzysko Wielu współczesnych archeologów , wskazuje na kopce które znajdują sie w okolicy, będącej zresztą największym skupiskiem kurhanów grzebalnych w Brytanii, ze Stonehenge służył jako obrzędowe cmentarzysko. W wielu jamach, znaleziono ślady kremacji. Jednak mogły one służyć w innych celach, przy obrzędach rytualnych związanych z winem. Rolnicy wlewali je do jam, aby zdobyć przychylność bogów rządzących silami przyrody. ______________________________________________________________ Insygnia Śmierci
Insygniami SA:
* Czarna Różdżka - podarowana najstarszemu bratu Antiochowi różdżka o niezwyklej mocy. Różdżka ta pojawia sie w historii pod wieloma nazwami, m.in. jako Berło Śmierci czy Różdżka Przeznaczenia. Wykonana z czarnego bzu o rdzeniu z włosa Testrala. Aby ja zdobyć, co było marzeniem czarnoksiężników, należy pokonać jej poprzedniego właściciela. Uzasadnia to m.in. morderstwo popełnionym na bracie Antiochowi. W jej posiadanie wchodzi Grygorowicz, wytwórca różdżek. Kradnie mu ja Grindewald, a następnie przegrywa ja w 1945 w pojedynku z Dumbledorem. W końcu zdobywa ja Sami-Wiecie-Kto, wyjmując ja z grobowca Labusa Dumbledore. Różdżka jednak nie była mu w pełni posłuszna, wiec myśląc, ze jej prawowitym właścicielem jest Sewerus Snake (zabójca Dumbledore), zamordował go. To również nic nie dało - prawowitym właścicielem różdżki był najpierw Drąco Malfoy, który rozbroił dyrektora Hogwartu, zanim ten zginął z rak Snape'a, a później Harry, który pokonał Malfoy. Ostatnimi czynami Czarnej Różdżki było pokonanie Sami-Wiecie-Kogo i naprawienie przełamanej 11-calowej różdżki z ostrokrzewu o rdzeniu z pióra feniksa - różdżki Harry'ego Pottera. * Kamień Wskrzeszenia - podarowany Camusowi kamień umożliwiający wskrzeszanie zmarłych, którzy jednak - mimo tego - Nałęża do innego świata. Harry przywraca do życia rodziców, Lupina i Syriusza i rozmawia z nimi o śmierci. Następnie znikają obiecując, ze Beda towarzyszyć Harry'emu do końca. Wiadomo tez, ze Camus wskrzesił narzeczona, która zmarła mu tuz przed ślubem. Jednakże Camus nie umiał pogodzić sie z tym, ze jego ukochana nie powróci do świata żywych, tak wiec popełnił samobójstwo. Ukryty w pierścieniu Marcola. Nieświadomy jego mocy i znaczenia młody Middle zamienił go w horkruksa. Później w jego posiadanie wszedł Dumbledore; ukrył go w złotym zniczu i zapisał Harry'emu w testamencie.<BR> * Peleryna Niewidka - podarowana najmłodszemu bratu Ignotusowi, przodkowi Potterów. Przekazywana jest od wieków z ojca na syna; Harry Potter odziedziczył ja po swoim ojcu. Dumbledore pożyczył ja od Jamesa Pottera kilka dni przed jego śmiercią w celu zbadania jej, a gdy Harry rozpoczął naukę w Hogwarcie, oddal mu ja anonimowo. Mimo Iz na świecie było wiele peleryn zapewniających niewidzialność, jednak ta jedyna była niezniszczalna, nie działały na nią żadne zaklęcia i nie starzała sie z wiekiem (nie trąciła właściwości tak jak zwykle, z włosów de mimozy).
Zdobywca wszystkich trzech Insygniów zostawał "Panem Śmierci", dlatego tak wiele osób poszukiwało choćby cienia dowodu, ze legenda jest prawdziwa, a przedmioty istnieją naprawde. Należeli do nich m.in. młodzi Dumbledore i Grindewald, którzy w młodości fantazjowali o odnalezieniu Insygniów. W ostatniej części sagi o Harrym Potterze to właśnie główny bohater posiada kolejno wszystkie trzy insygnia, lecz rezygnuje z posiadania Czarnej Różdżki - ukrywa ja w grobie Dumbledore w zamiarze nie zostania nigdy pokonanym, a także gubi Kamień Wskrzeszenia i postanawia go nie szukać. Gdyby Harry zmarł nie będąc pokonanym przez kogokolwiek, moc Czarnej Różdżki by wygasła. Kamień został zgubiony przez Harry'ego w lesie, w którym ugodziło go zaklęcie "Avada Kedavra", nie jest dokładnie określone co dzieje sie z nim dalej i Harry nie ma zamiaru go szukać. Peleryna Niewidka oczywiście zostaje w jego rekach i najprawdopodobniej odziedziczy ja Albus Sewerus Potter.
|